Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia del. NSA Janusz Furmanek, Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Chromicka, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wojewody Opolskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wojewodą Opolskim a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Opolu w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku E.P. i J.P. o stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej ustalenia przebiegu granicy nieruchomości postanawia: wskazać Wojewodę Opolskiego jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2014 r. Wojewoda Opolski wystąpił o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy tym organem, a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Opolu w sprawie rozpatrzenia wniosku E. P. oraz J. P. o stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w Brzegu z dnia [...] marca 1992 r., nr [...], o ustaleniu granicy nieruchomości położonej w Z., oznaczonej w operacie ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 113, stanowiącej własność T. D..
W uzasadnieniu wniosku Wojewoda wskazał, iż E. P. oraz J. P. pismem z 6 kwietnia 2012 r., ostatecznie doprecyzowanym pismem z dnia 13 października 2013 r., wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w Brzegu z dnia [...] marca 1992 r. Pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. Wójt Gminy Skarbimierz przekazał przedmiotowy wniosek Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Opolu. Decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze po wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w Brzegu umorzyło postępowanie w tej sprawie, uznając się za niewłaściwe do jej rozpoznania. Pismem z 24 września 2014 r. w oparciu o art. 65 § 1 k.p.a. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przekazało wniosek E. P. i J. P. według właściwości Wojewodzie Opolskiemu do rozstrzygnięcia. Kolegium podniosło, że zgodnie z ustawą z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.U. Nr 21, poz. 123 ze zm.) określone w ustawach szczególnych zadania i kompetencje rządowej administracji ogólnej wykonywali kierownicy urzędów rejonowych (art. 36 ust. 1), natomiast organem wyższego stopnia w postępowaniu administracyjnym w stosunku do kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej był wojewoda (art. 3 ust. 2 pkt 1). Również art. 17 pkt 2 k.p.a., w wersji obowiązującej w dacie wydania kwestionowanej decyzji, mówił, że organami wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu w stosunku do kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej są wojewodowie. Od 1 stycznia 1999 r. zaczęła obowiązywać ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o wejściu w życie ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy o administracji rządowej w województwie (Dz.U. Nr 99, poz. 631), która uchyliła cytowaną ustawię o terenowych organach rządowej administracji ogólnej. Organ w postaci kierownika urzędu rejonowego został zniesiony, a jednocześnie na skutek nowelizacji ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne dokonanej ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organ w administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 668) orzekanie w sprawach rozgraniczenia nieruchomości powierzono wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta).
Wojewoda Opolski wskazał, iż nie podziela przytoczonego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu stanowiska w kwestii ustalania organu wyższego stopnia właściwego do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności w przypadku zmiany kompetencji organu właściwego do rozpoznania danej sprawy, w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu wydania decyzji. Stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu przedstawiono w oparciu o uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OPS 1/12, do której to uchwały zgłoszono zdanie odrębne. W ocenie Wojewody argumentacja zaprezentowana w zdaniu odrębnym jest w pełni uzasadniona i winna stać się podstawą do przedstawienia zagadnienia prawnego do ponownego rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi Naczelnego Sądu Administracyjnego. Twierdzenia zawarte w zdaniu odrębnym do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2012 r. organ w pełni podziela i wnosi o uwzględnienie przy rozpatrywaniu niniejszego wniosku.