Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Nieporęt o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy Nieporęt a Prezydentem Miasta Szczecin w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T. L. o skierowaniu do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Szczecin jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z [...] sierpnia 2017 r. Wójt Gminy Nieporęt wystąpił o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta Szczecin, który z organów jest właściwy do rozpoznania wniosku T. L. o skierowanie do domu pomocy społecznej.
Wójt wyjaśnił, że T. L. wystąpiła wnioskiem z [...] stycznia 2017 r. (czwartym z kolei) do Prezydenta Miasta Szczecin o skierowanie do domu pomocy społecznej, który pięciokrotnie przedłużał termin załatwienia sprawy, ostatecznie wskazując ten termin na 28 sierpnia 2017 r., a w rezultacie sprawę przekazał mu do załatwienia 21 sierpnia 2017 r. Organ podkreślił, że T. L. mieszkała w S., jednak ze względów finansowych i konieczności opieki, po pozbyciu się mieszkania w S., przeniosła się do Domu [...] w J., ze względu na bliskość rodziny, traktując pobyt w tym Domu jako tymczasowy do czasu zakończenia postępowania w sprawie skierowania jej do Domu Pomocy Społecznej [...] w L., o co właśnie wnosiła do Prezydenta Miasta Szczecin.
Zdaniem Wójta właściwy w sprawie jest Prezydent Miasta Szczecin z uwagi na to, że Dom w J., w którym przebywa nie jest jej miejscem zamieszkania, gdyż nie wiąże z nim ona swego stałego pobytu.
Prezydent Miasta Szczecin, odpowiadając na wniosek, stwierdził, że aktualnie centrum życiowe T. L. koncentruje się na terenie Gminy Nieporęt, zatem to Wójt Gminy jest organem właściwym w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie zaistniał negatywny spór o właściwość miejscową, bowiem żaden z organów, mających kompetencje do załatwienia wniosku T.L. o skierowanie do domu pomocy społecznej, nie uznaje się za właściwy do załatwienia sprawy.
Stosownie do art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.), "ustawa", decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla osoby mającej być skierowaną w dniu jej kierowania. Właściwość miejscową gminy określa art. 101 ustawy, stanowiąc w ust. 1, iż ustala się ją wg miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, zaś w art. 2, że w przypadku osoby bezdomnej wg ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały takiej osoby.
Z akt sprawy wynika, że centrum życiowym T. L. był S., gdzie zamieszkiwała, była zameldowania na pobyt stały. Do Prezydenta tego miasta występowała o skierowanie jej do domu pomocy społecznej z uwagi na swój podeszły wiek i trudności z tym związane w życiu codziennym. Ze względu na te uwarunkowania nastąpiła sprzedaż mieszkania T. L., które uprzednio darowała córce, przebywającej poza granicami kraju, zaś środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostały na opłacenie pobytu w prywatnym domu opieki, który traktowała jako tymczasowy do czasu rozstrzygnięcia wniosku z [...] stycznia 2017 r., złożonego do Prezydenta Miasta Szczecin o skierowanie do domu pomocy społecznej.
W sytuacji jaka ma miejsce w sprawie nie można mówić, iż występuje przypadek wskazany w art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, tj. że pobyt w Domu [...] w J. miał cechy koncentracji w tym miejscu spraw życiowych, a zatem, że jest to miejsca zamieszkania T. L. Należy uznać, iż raczej mamy do czynienia z sytuacją, w której mowa w ust. 2 art. 101 tej ustawy, tj. z osobą bezdomną. Sprzedaż mieszkania, brak stałego miejsca pobytu i oczekiwanie na skierowanie do domu pomocy społecznej przesłankę bezdomności wyczerpują. Zgodnie zaś z tym przepisem, tj. art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały. Takie miejsce T. L. miała w S., zatem Prezydent tego miasta jest właściwy do rozpoznania jej wniosku.
Na marginesie należy podkreślić wyjątkową niczym nie uzasadnioną opieszałość Prezydenta Miasta Szczecin w rozpoznaniu wniosku.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369).