Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku G. L. o przeniesienie na stanowisko służbowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku G. L. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Dyrektorem Okręgowym Służby Więziennej w Łodzi a Dyrektorem Zakładu Karnego w Łodzi nr [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku G. L. o przeniesienie na stanowisko służbowe postanawia: odrzucić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/3

G. L. zwrócił się do NSA o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Dyrektorem Okręgowym Służby Więziennej w Łodzi a Dyrektorem Zakładu Karnego nr [...] w Łodzi w zakresie spraw osobowych określonych w art. 32 Ustawy z dnia 10 kwietnia 2015 roku o Służbie Więziennej, w tym w zakresie przeniesienia go na stanowisko służbowe specjalisty działu ewidencji Zakładu Karnego w Łowiczu. W uzasadnieniu wskazał, że [...] marca 2015 roku został odwołany ze stanowiska Dyrektora Zakładu Karnego nr [...] w Łodzi (dowód: rozkaz personalny z dnia [...] marca 2015 roku, sygn. [...] w sprawie odwołania mnie ze stanowiska Dyrektora Zakładu Karnego nr [...]). Rozkazem Personalnym [...] z dnia [...] marca 2015 roku został przeniesiony do dyspozycji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi. Zgodnie z przepisem art. 68 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2010 roku o Służbie Więziennej funkcjonariusza odwołanego z zajmowanego stanowiska można przenieść za jego zgodą odpowiednio do dyspozycji właściwego przełożonego, o którym mowa w art. 63 ust. 2. Okres pozostawania funkcjonariusza w dyspozycji nie może być dłuższy niż 6 miesięcy. Według posiadanej przez wnioskującego wiedzy okres pozostawania w dyspozycji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi minął w dniu 25 września 2015 r. Od 26 września 2015 roku wnioskujący nie posiada ustalonego przydziału służbowego. Biorąc powyższe pod uwagę uważa, że z dniem 26 września 2015 roku Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Łodzi w zakresie spraw osobowych nie jest organem uprawnionym do podejmowania w stosunku niego decyzji w zakresie spraw osobowych, wynikających z treści art. art. 32 ustawy z dnia 10 kwietnia 2015 r. o Służbie Więziennej. Działania podejmowane w okresie do 25 września 2015 roku przez Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi nie można uznać za oparte na treści art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2010 roku o Służbie Więziennej. Z treści przywołanego przepisu wynika bowiem, iż dyrektor okręgowy jest przełożonym funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych jednostkach organizacyjnych. Ustawodawca nie rozstrzygnął jednak w żaden sposób kto jest przełożonym funkcjonariusza przeniesionego do dyspozycji przełożonego w trybie art. 68 pkt. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Rozkazem Personalnym z dnia [...] marca 2015 r. wnioskujący został przeniesiony do dyspozycji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi. Powyższe rozstrzygnięcie nie oznacza jego zdaniem, że był funkcjonariuszem jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, jaką jest Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w Łodzi. Właściwości Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi, jako jego przełożonego, nie można bowiem było wywieść wprost z samego faktu przeniesienia do jego dyspozycji w trybie art. 68 pkt. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Od dnia 18 września 2015 roku toczy się postępowanie w sprawie przeniesienia wnioskującego na stanowisko specjalisty Zakładu Karnego w Łowiczu. Przedmiotowe postępowanie wszczęte zostało przez Dyrektora Okręgowego w Łodzi. Z dniem 26 września 2015 roku Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Łodzi utracił właściwość miejscową w trakcie prowadzonego postępowania a także w trakcie postępowania powziął wiadomość o bezpodstawnym jego wszczęciu z powodu braku właściwości. W takiej sytuacji jako organ niewłaściwy miejscowo jest zobowiązany przekazać sprawę do rozstrzygnięcia organowi właściwemu, w trybie art. 56 k.p.a., wydając w tej sprawie postanowienie. Zgodnie z treścią art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2015 r. o Służbie Więziennej funkcjonariusz zachowuje ostatnio zajmowane stanowisko służbowe, dla którego ustawa nie przewiduje powołania. Można go jednak przenieść na inne, co najmniej równorzędne stanowisko, w tej samej albo innej jednostce organizacyjnej. Ostatnim stanowiskiem zajmowanym przez wioskującego na podstawie mianowania z mocy ustawy jest stanowisko zastępcy dyrektora Zakładu Karnego nr [...] w Łodzi, które objął w drodze mianowania z dniem 1 lutego 2010 r. Mianowanie odbyło się na podstawie ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r., nr 207, poz. 1761, z późn. zm.). Z treści art. 68 ust. 3 ani z innych zapisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej nie wynika jednak w żaden sposób, iż ustawodawca dokonując stosownego zapisu w treści art. 68 ust. 3, cytowanej ustawy miał na uwadze mianowanie na podstawie obecnie obowiązującej ustawy. Stąd, jako strona stoi on na stanowisku, iż od dnia 26 września 2015 r., jego przełożonym personalnym, na podstawie art. 32 ustawy z dnia 10 kwietnia 2015 r. o Służbie Więziennej, jest Dyrektor Zakładu Karnego nr [...] w Łodzi.

Strona 1/3