Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Ż. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy Ż. a Prezydentem Miasta T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Bogusława C. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z dnia [...] lutego 2010 r. Wójt Gminy Ż. wniósł o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość po tym, jak Prezydent Miasta T. wydał postanowienie w dniu [...] lutego 2010 r. o przekazaniu sprawy B. C. o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego według właściwości terytorialnej Wójtowi Gminy Ż., z uwagi na zamieszkiwanie wnioskodawcy w miejscowości S., gm. Ż., [...]-[...] S..
Prezydent Miasta T. w odpowiedzi na wniosek wskazał, że uznał swoją właściwość do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i w dniu [...] marca 2010 r. wydał decyzję nr [...] o przyznaniu B. Z. C. zasiłku pielęgnacyjnego od lutego 2010 r. do maja 2014 r. w wysokości 153,00 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej jako "K.p.a." organy administracji publicznej są obowiązane przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Gdy organ, do którego wniesiono podanie, uzna się za niewłaściwy (rzeczowo, miejscowo, instancyjnie) do załatwienia sprawy rozstrzyganej w drodze decyzji, wówczas jest obowiązany do niezwłocznego przekazania podania do tego organu, który - w jego ocenie - jest właściwy w danej sprawie (art. 65 § 1 K.p.a.).
W myśl art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako "P.p.s.a." Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Może to czynić w odniesieniu do załatwienia konkretnej sprawy, w której dwa organy uznają się jednocześnie za właściwe (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uznaje się za właściwy w sprawie (spór negatywny), i pod warunkiem, że jest to sprawa z zakresu administracji publicznej, w której jeden z pozostających w sporze organów jest właściwy.
Stosownie zaś do art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Przepis ten na mocy art. 64 § 3 P.p.s.a. ma odpowiednie zastosowanie do postępowania wszczętego wnioskiem.
Mając na uwadze powyższe rozważania i przenosząc je na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że zaistniały pomiędzy Wójtem Gminy Ż. a Prezydentem Miasta T. negatywny spór o właściwość w przedmiocie wniosku B. C. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego przestał być aktualny. Ze sprawy wynika bowiem, że Prezydent Miasta T. wydał decyzję z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] o przyznaniu B. Z. C. zasiłku pielęgnacyjnego od lutego 2010 r. do maja 2014 r. w wysokości 153,00 zł., uznał zatem swą właściwość. Prawidłowość tej decyzji mogła zostać poddana jedynie kontroli instancyjnej, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w tym postępowaniu nie może oceniać jej legalności. Z kolei sam fakt podjęcia takiej decyzji czyni bezprzedmiotowym postępowanie z wniosku o rozstrzygnięcie sporu o właściwość (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2008 r. o sygn. akt II OW 59/08, LEX nr 515638).
Z przytoczonych względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 64 § 3 P.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.