Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. W. o wznowienie postępowania w sprawie przejęcia na własność Państwa gospodarstwa rolnego
Sentencja

Dnia 29 kwietnia 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Zbigniew Ślusarczyk (spr.), Sędzia NSA: Rafał Stasikowski, Jolanta Górska, Sędzia del. WSA:, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2020 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty P. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą P. a Wojewodą [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. W. o wznowienie postępowania w sprawie przejęcia na własność Państwa gospodarstwa rolnego postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/2

Starosta P. wystąpił o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Wojewodą [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku M. W. o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Naczelnika Miasta i Gminy P. z dnia [...] marca 1979 roku nr [...], która dotyczyła przejęcia na własność Państwa w trybie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U Nr 39, poz. 174) w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 15 lipca 1961 r. (Dz. U. Nr 32, poz. 161) gospodarstwa rolnego stanowiącego dawne działki ewidencyjne o numerach [...] i [...], położone we wsi G., gm. P.

W odpowiedzi na wniosek Wojewoda [...] zwrócił się o wskazanie Starosty P. jako organu właściwego w sprawie. W ocenie organu, skoro ostateczną decyzję w sprawie wydał Naczelnik Miasta i Gminy P., którego brak obecnie w strukturze organów administracji publicznej, to właściwym w przedmiotowej sprawie jest Starosta P. jako sukcesor kompetencji do gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa (art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Pismem z 20 stycznia 2020 r. Starosta P. poinformował, że Naczelnik Miasta i Gminy P. nie był ostatnim organem rozpatrującym przedmiotową sprawę w administracyjnym toku postępowania. Wyjaśnił, że decyzja, której dotyczy wniosek o wznowienie postępowania, "została utrzymana w mocy decyzją Urzędu Wojewódzkiego w W. znak [...] z dnia [...].06.1979 r. oraz na skutek skargi Pani I. M. sprawa była rozpatrywana przez Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (pismo z dnia [...].08.1992 r. znak [...]) i Naczelny Sąd Administracyjny".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej - art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a." Przez spór kompetencyjny, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe w sprawie (spór pozytywny), względnie dochodzi między tymi organami do sporu negatywnego, kiedy każdy z nich uważa się za niewłaściwy.

W niniejszej sprawie Starosta P. wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Wojewodą [...] poprzez wskazanie, który z pozostających w sporze organów jest właściwy do rozpoznania wniosku o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Naczelnika Miasta i Gminy P. z dnia [...] marca 1979 roku nr [...] o przejęciu na własność Państwa gospodarstwa rolnego.

Podkreślenia wymaga, że spór kompetencyjny w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów jest sporem o prawo, tj. sporem o normę kompetencyjną, którą w danej sprawie należy zastosować. Do rozstrzygnięcia takiego sporu może dojść, kiedy stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości. Dopiero wówczas możliwe jest bowiem przesądzenie, czy stan ten jest objęty określoną normą prawną, i wskazanie organu administracji publicznej zobowiązanego do jej zastosowania w sprawie (wydania rozstrzygnięcia). Sytuacja, w której ustaleń takich nie poczyniono bądź nie zrobiono tego jednoznacznie, uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wskazanie organu właściwego do załatwienia sprawy (por. postanowienia NSA z 21 lipca 2011 r. sygn. akt I OW 57/11 i z 10 lutego 2010 r. sygn. akt I OW 183/09).

Strona 1/2