Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o skierowanie do domu dla samotnych matek i kobiet w ciąży
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza S. z dnia 15 grudnia 2015 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem S. a Prezydentem W. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o skierowanie do domu dla samotnych matek i kobiet w ciąży postanawia: wskazać Burmistrza S. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/3

Burmistrz S. wnioskiem z dnia 15 grudnia 2015 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem W. poprzez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku A. G. o skierowanie do domu dla samotnych matek i kobiet w ciąży.

W uzasadnieniu wniosku Burmistrz S. wskazał, że Prezydent W. pismem z dnia 9 listopada 2011 r. przekazał Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w S. do rozpatrzenia według właściwości wniosek A. G. z dnia 22 października 2015 r., zmieniony w dniu 5 listopada 2015 r., o skierowanie do domu samotnej matki. Prezydent W. nie uznał się za organ właściwy do rozpoznania wniosku, gdyż - w jego ocenie - wnioskodawczyni jest osobą bezdomną. Wprawdzie od 5 lat przebywa w W., zamieszkując w różnych dzielnicach miasta, to jednak od 27 września 2015 r. przebywa w hostelu Ośrodka Interwencji Kryzysowej w W. przy ul. [...]. W tej sytuacji właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania wnioskodawczyni na pobyt stały. Ostatnie zaś miejsce zameldowania A. G. to [...] S., ul. [...].

Burmistrz S. wskazał, że po wpłynięciu wniosku przeprowadzone zostało postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego ustalono, że A. G. nie zamieszkuje w S. przy ul. [...], w rozumieniu art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.c.". Do W. wyjechała w wieku 16 lat z zamiarem stałego zamieszkania. Podczas wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 22 października 2015 r. zainteresowana stwierdziła, że pozostaje w dobrych stosunkach z ojcem, jednak ze względu na trudne warunki lokalowe (dom drewniany, toaleta na zewnątrz) nie ma możliwości stałego zamieszkania w miejscu zameldowania. Wizja lokalna z dnia 25 listopada 2015 r. oraz wywiad środowiskowy z dnia 27 listopada 2015 r. przeprowadzony z K. G. - ojcem A. G. wykazały, że dom, stanowiący w połowie jego własność, położony przy ul. [...] w S., jest murowany, składa się z 2 pokoi, kuchni i łazienki. Zdaniem K. G. córka nie jest zainteresowana powrotem do domu do S. W oświadczeniu z dnia 22 listopada 2015 r. A. G. wskazała, że powodem braku możliwości powrotu i zamieszkania u ojca jest jego choroba umysłowa.

Burmistrz wskazał, że stosownie do art. 6 pkt 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.s.", wnioskodawczyni nie można uznać za osobę bezdomną z tego względu, że jest ona zameldowana na pobyt stały w S., ul. [...] i brak jest obiektywnych przyczyn uniemożliwiających jej zamieszkanie w tym lokalu. Z informacji uzyskanych od ojca A. G. wynika ponadto, że jej pobyt w W. ma charakter stały i z tym miejscem wiąże swoją przyszłość. Pobyt w Ośrodku Interwencji Kryzysowej stanowi zaś jej świadomy wybór. Burmistrz przyznał, że lokal, w którym wnioskodawczyni obecnie zamieszkuje, tj. w hostelu Ośrodka Interwencji Kryzysowej w W., nie jest lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 150). Jednakże w lokalu, w którym wnioskodawczyni zameldowana jest na pobyt stały istnieje możliwość zamieszkiwania. Powyższe, w ocenie organu, skutkuje brakiem możliwości ustalenia organu właściwego do rozpoznania jej podania na podstawie art. 101 ust. 2 u.p.s. Stąd wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego i wskazanie organu właściwego do załatwienia przedmiotowej sprawy jest zasadny.

Strona 1/3