Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. K. o przyznanie zasiłku celowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2015r na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta W. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem W. a Burmistrzem Miasta i Gminy G. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. K. o przyznanie zasiłku celowego postanawia: wskazać Burmistrza Miasta i Gminy G. jako organ właściwy w sprawie

Uzasadnienie strona 1/2

Prezydent W., wnioskiem z dnia 20 lutego 2015 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy organem wnioskującym, a Burmistrzem Miasta i Gminy G. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. K. o przyznanie pomocy finansowej na zakup leków, poprzez wskazanie Burmistrza Miasta i Gminy G., jako organu właściwego w sprawie.

W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że M. K., w dniu [...] listopada 2014 r. telefonicznie zwróciła się do Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy W. w W. o przyznanie pomocy finansowej na zakup leków. W toku postępowania organ wnioskujący ustalił, że wnioskodawczyni jest osobą bezdomną i aktualnie (od dnia [...] września 2014 r.) przebywa w schronisku dla bezdomnych, zaś jej ostatnim miejscem zameldowania była gmina G.

W związku z powyższym, pismem z dnia [...] listopada 2014 r. do Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy W. w W. przekazał wniosek do rozpatrzenia Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w G., który - pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. - zwrócił przesłaną mu dokumentację nadawcy.

Zdaniem organu wnioskującego, zasady ustalenia właściwości w sprawach z zakresu pomocy społecznej określają - jako norma lex specialis - przepisy art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. W szczególności w analizowanej sprawie, miał zaś zastosowanie art. 101 ust. 2 tej ustawy, gdyż M. K. była osobą bezdomną. Organ wnioskujący przytoczył w tym miejscu legalną definicję osoby bezdomnej, zawartą w art. 6 pkt 8 w/w ustawy i podkreślił, że wnioskodawczyni korzystała ze schronienia w Ośrodku Charytatywnym dla osób bezdomnych "T." znajdującego się przy ul. Ż. w W., a zatem nie można było uznać, że zajmowała lokal, który - po myśli przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego - służył do zaspokajania na stałe potrzeb mieszkaniowych. Jej zaś ostatnim miejscem zameldowania była gmina G., w której poprzednio miała lokal mieszkalny ale została go pozbawiona w związku z egzekucją komorniczą.

Odpowiedź na wniosek nie została wniesiona.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne rozpoznają - na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwaną dalej "p.p.s.a.", spory o właściwość powstałe pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Jednocześnie - zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a. - Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory, o których mowa w cytowanym wyżej artykule.

Przedmiotowy spór, jaki zaistniał pomiędzy Prezydentem W. a Burmistrzem Miasta i Gminy G. jest sporem negatywnym i dotyczy wskazania organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku M. K. o przyznanie pomocy finansowej na zakup leków.

Strona 1/2