Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia NSA del. Roman Ciąglewicz Protokolant st. inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta Bielawa o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Burmistrzem Miasta Bielawa a Burmistrzem Miasta Białogard w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku W. M. o udzielenie pomocy finansowej na środki czystości i opłatę hostelu postanawia: wskazać Burmistrza Miasta Białogard jako organ właściwy w sprawie.
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielawie wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Białogardzie. Wnosił o wskazanie Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Białogardzie w sprawie o udzielenie pomocy finansowej W. M. W uzasadnieniu wskazał, że z załączonych dokumentów do wniosku w tym z: wywiadu środowiskowego wynika, iż "W. M. ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały ul. J. K. [...], [...] B. jako osoba bezdomna przebywa aktualnie w Hostelu "[...]" w B. w związku z odbywaną terapią odwykową. Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną, a z ostatniego miejsca zamieszkania został wymeldowany przez Burmistrza Białogardu decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...]".
W myśl art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. Nr 115 poz. 728) właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, zaś zgodnie z ust. 2 - w przypadku osoby bezdomnej, właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały.
Zgodnie zaś z treścią art. 25 k.c., miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Miejsce zamieszkania stanowi element indywidualizacji człowieka. Zamieszkanie jest prawną kwalifikacją określonego stosunku danej osoby do miejsca. Na prawną konstrukcję miejsca zamieszkania składają się dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości (corpus) oraz wola, zamiar stałego pobytu (animus). Oba te elementy muszą występować łącznie. Chodzi o miejscowość w sensie administracyjnym oznaczaną (nie ma istotnego znaczenia konkretne mieszkanie ani dokładny adres). Nie ma także rozstrzygającego znaczenia brak zameldowania.
W. M. jako bezdomny aktualnie przebywa na terapii w Misji "[...]" w B. Terapia oraz jego pobyt związany z odbywaną terapią posiada charakter czasowy. W Misji nie ma możliwości przebywania na stałe. W takiej sytuacji brak jest podstaw do przyjęcia jak to podaje strona przeciwna, w uzasadnieniu swojego postanowienia z dnia 23 lutego 2011 r. o przekazaniu sprawy według właściwości, iż miejscem zamieszkania w rozumieniu art. 23 k.c. jest miasto Bielawa. Z treści zaświadczenia Chrześcijańskiej Misji Pomocy Ludziom Uzależnionym "[...]" oddział w B. z dnia 10 marca 2011 r. wynika, że W. M. od 3 lutego 2010 r. do września 2011 r. jest pacjentem hostelu na czas terapii odwykowej. W związku z powyższym przebywa tylko na terapii i taka interpretacja jaką dokonuje MOPS w Białogardzie jest nie do przyjęcia. W przeciwnym wypadku schroniska dla bezdomnych, czy ośrodki terapii dla takich osób byłyby niesłusznie traktowane jako miejsca ich zamieszkania.
Skoro W. M. jest osobą bezdomną, to w takiej sytuacji ma zastosowanie art. 101 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej, skutkiem czego należy przyjąć, że w tej sprawie właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały.