Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. M. i E. P. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Gminy R.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.), Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty K. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą K. a Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Wojewodą Ś. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. M. i E. P. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Gminy R. z dnia [...] grudnia 1976 r. postanawia: wskazać Wojewodę Ś. jako organ właściwy do rozpoznania przedmiotowego wniosku

Uzasadnienie strona 1/4

Starosta K. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego między Starostą K., Wojewodą Świętokrzyskim i Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Gminy R. z dnia [...] grudnia 1976 r., znak: [...]i przekazanie sprawy do załatwienia Wojewodzie Ś..

W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż postanowieniem z dnia 15 lutego 2011 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uznał się niewłaściwym i przekazał Staroście K. celem rozpatrzenia wniosek J. M. i E. P. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Gminy Raków z dnia [...] grudnia 1976 r.

Starosta K. stwierdził, że wniosek dotyczy wznowienia postępowania zakończonego wydaniem decyzji naczelnika gminy, wydanego na podstawie przepisów Dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r., o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz.U. z 1955 r. Nr 18, poz. 107 ze zm.). W obecnym stanie prawnym sprawy tego rodzaju, gdyby były one wciąż przedmiotem regulacji ustawowej, rozstrzygałby wojewoda.

Starosta K. wskazał, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz.U. Nr 31, poz. 206), do właściwości wojewody jako organu administracji rządowej w województwie należą wszystkie sprawy z zakresu administracji rządowej w województwie, niezastrzeżone w odrębnych ustawach na rzecz innych organów tej administracji, tj. organów administracji rządowej jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) jak i ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, tekst jedn. Dz.U. z 2010, Nr 102, poz. 651 ze zm., nie wskazuje starosty jako właściwego dla spraw związanych z zadaniem z zakresu administracji rządowej związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym.

Na właściwość wojewodów w sprawach związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym wskazuje fakt, że orzekają oni na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. Nr 10, poz. 51 ze zm.) oraz zapisy projektu ustawy o zadośćuczynieniu z tytułu nacjonalizacji nieruchomości w latach 1944-1962 oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w których jako podstawę do wypłaty przez Skarb Państwa zadośćuczynienia, za mienie znacjonalizowane m.in. na podstawie przepisów Dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r., o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz.U. z 1955 r. Nr 18, poz. 107), wskazują decyzję wojewody.

W odpowiedzi na wniosek Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził, iż właściwym organem do rozpoznania przedmiotowego wniosku jest starosta.

Minister wskazał, iż podstawę prawną kwestionowanej decyzji Naczelnika Gminy R. z dnia [...] grudnia 1976 r. stanowiły przepisy dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz.U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78 ze zm.). Przejęcie to miało charakter nabycia własności w drodze nacjonalizacji, które w obecnie obowiązujących przepisach, nie występuje.

Strona 1/4