Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Jan Kacprzak, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej żądania J. C. Ś. z dnia 7 kwietnia 2011 r. w sprawie ze skargi J. C. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego sygn. akt II SA/Ol 807/10 postanawia: odmówić wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania żądania J. C. Ś. z dnia 7 kwietnia 2011 r.
Skarżący J. C. Ś. na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2011 r. wystąpił z żądaniem wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] lipca 2010 r. w przedmiocie zasiłku celowego, które zostało przekazane do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem wyznaczenia innego Sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Żądanie skarżącego, z jakim wystąpił na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2011 r., o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli wcześniej określonych związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 Prawa o postępowaniu przed sadami administracyjnymi) wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 2 grudnia 2010 r. na rozprawie skarżący wystąpił z wnioskiem o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt I OW 198/10 Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku do rozpoznania tego wniosku. Postanowieniem z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. akt II SO/Bk 5/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyłączył dwóch sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie a w pozostałym zakresie oddalił wniosek o wyłączenie sędziów. W marcu 2011 r., po uprawomocnieniu się postanowienia z dnia 15 lutego 2011 r., akta zostały zwrócone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Olsztynie. Zarządzeniem z dnia 15 marca 2011 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 7 kwietnia 2011 r. Skarżący na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2011 r. wystąpił ponownie z żądaniem wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.
Skarżący po raz kolejny żąda wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, nie przytaczając jednak żadnych takich okoliczności, które w jakikolwiek sposób mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziów. Stanowisko skarżącego w tej sprawie wynika z przyjęcia całkiem innych założeń, ponieważ skarżący w istocie rzeczy zmierza do podważenia funkcjonowania Sądu. Wskazuje bowiem po raz kolejny na potrzebę wyłączenia z góry wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, co jest następstwem jego negatywnej opinii o działalności tego Sądu bez względu na to, którzy sędziowie dotychczas brali udział w rozpoznawaniu jego spraw. Takie postępowanie skarżącego nie stanowi korzystania z przysługujących stronie uprawnień procesowych, ale jest działaniem obliczonym na podważenie autorytetu Sądu jako takiego.
Mając na uwadze, że żądanie skarżącego zmierza w istocie rzeczy do uniemożliwienia rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny i nie stanowi korzystania z przysługujących stronie uprawnień procesowych, to w konsekwencji nie może być uznane za wniosek o wyłączenie sędziów, o którym mowa w art. 19 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tym samym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że żądanie to nie wymaga rozpoznania.
Oznacza to, że skoro żądanie skarżącego nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów w rozumieniu art. 19 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i nie wymaga rozpoznania, to z uwagi na brak wniosku o wyłączenie sędziego (sędziów), nie ma podstaw do wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania takiego żądania, na podstawie art. 22 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.