Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie skierowania P. P. do domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia NSA Henryk Ożóg Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 30 października 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta W. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta W. a Wójtem Gminy Ż. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie skierowania P. P. do domu pomocy społecznej postanawia wskazać Prezydenta Miasta W. jako organ właściwy w sprawie

Uzasadnienie

Prezydent Miasta W., wnioskiem z dnia 19 lipca 2007 r., wystąpił o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość, zaistniałego pomiędzy tym organem a Wójtem Gminy w Ż., który z nich ma rozpoznawać sprawę skierowania P. P. do domu pomocy społecznej, którą to sprawę Wójt przekazał Dyrektorowi do załatwienia wg właściwości, postanowieniem z dnia [...] nr [...].

W uzasadnieniu wniosku Prezydent wyjaśnił, że P. P., ubezwłasnowolniony całkowicie, którego opiekunem prawnym jest siostra - J. Z., mieszka na terenie Gminy Ż., w W., w mieszkaniu siostry, w którym jest zameldowany tymczasowo, korzysta systematycznie z pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ż., a do W. przyjeżdża na zajęcia terapeutyczne i po odbiór emerytury. W tej sytuacji gminą właściwą do rozpatrzenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej powinna być gmina miejsca zamieszkania, zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), a tę należy ustalić mając na uwadze art. 25 Kodeksu cywilnego - stwierdził Prezydent. Jego zdaniem, miejscem, w którym przebywa P. P. z zamiarem stałego pobytu jest W., zatem właściwą miejscowo jest Gmina Ż..

Wójt Gminy Ż., wezwany do udzielenia odpowiedzi na wniosek i przesłanie akt sprawy, odpowiedzi nie udzielił, przekazując jedynie akta sprawy, w których znajduje się ww. postanowienie z dnia [...], przekazujące sprawę Prezydentowi Miasta W., z którego wynika, iż w sprawie powinien mieć zastosowanie art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowiący, iż w przypadku osoby bezdomnej ubiegającej się o świadczenie właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały, a takim adresem była ul. [...] w W., a wobec tego właściwy jest Prezydent tego miasta.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Pomiędzy Prezydentem Miasta W. w Wójtem Gminy Ż. spór dotyczący umieszczenia P. P. w domu pomocy społecznej jest sporem o właściwość miejscową organu, bowiem kompetencja w tej sprawie należy do gminy, co wynika z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.).

Zasady ustalania właściwości miejscowej gminy określa art. 101 tej ustawy, w ust. 1 stanowiąc, że generalnie właściwość tę ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Z kolei ww. art. 59 ust. 1, przyznający gminie kompetencje w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej, stanowi, że decyzję o skierowaniu wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Oba te przepisy ściśle korespondują ze sobą i wynika z nich, że właściwą miejscowo do wydania decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej jest gmina miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o to skierowanie w dacie kierowania tej osoby do domu pomocy.

Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsca zamieszkania" i w tej mierze należy odwołać się do przepisów ogólnych Kodeksu cywilnego. Artykuł 25 Kodeksu cywilnego przez miejsce zamieszkania osoby fizycznej rozumie miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd co do tego, że miejscem stałego pobytu jest to, w którym koncentrują się czynności życiowe danej osoby, bez względu na adres zameldowania. Ustalenie zatem tak rozumianego miejsca stałego pobytu, równoznacznego z miejscem zamieszkania nie wydaje się trudne. Jednak tak określone miejsce zamieszkania dotyczy osoby fizycznej mającej pełną zdolność do czynności prawnych, bowiem jeżeli idzie o osoby ograniczone w tej zdolności lub jej nie posiadające Kodeks cywilny dla takich osób wskazuje inne miejsce zamieszkania. Z art. 27 wynika, iż miejscem zamieszkania osoby pozostającej pod opieką jest miejsce zamieszkania opiekuna.

W niniejszej sprawie skierowany do domu pomocy społecznej ma być P. P., jednak w jego imieniu - gdyż jest osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie - działa opiekun prawny - siostra J. Z.. To ona wystąpiła z wnioskiem o skierowanie do domu pomocy społecznej, bowiem P. P. takich czynności nie może wykonywać, zatem załatwiona winna być sprawa wszczęta jej wnioskiem. W takiej sytuacji wniosek powinien być załatwiony przez gminę właściwą ze względu na miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu pomocy społecznej w dniu kierowania, a osobą tą nie jest osoba fizyczna, o której mowa w art. 25 Kodeksu cywilnego, ale opiekun prawny, o którym mowa w art. 27 Kodeksu cywilnego. Pomimo że skierowanie dotyczy osoby znajdującej się pod opieką, to zdolność do czynności posiada opiekun takiej osoby i wg jego miejsca zamieszkania należy ustalać właściwą miejscowo gminę. Miejsce pobytu J. Z. działającej w imieniu brata P. P. jest, jak wynika z akt sprawy, W..

Wobec powyższego, na podstawie art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało wskazać Prezydenta Miasta W. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku J. Z. o skierowanie brata P. P. do domu pomocy społecznej

Strona 1/1