Natomiast w świetle aktualnych regulacji prawnych kompetencje dawnej Agencji Nieruchomości Rolnych, na mocy ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (Dz. U. z 2018 r, poz. 1154 ze zm.) i ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 624 z późn. zm.) przejął Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, a organem właściwym do orzekania na podstawie art. 58 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników w sprawach przekazywania na rzecz Skarbu Państwa jest Dyrektor Generalny [...].
W tej sytuacji przekazanie wniosku S.P. o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w [...] z dnia [...] lipca 1981 r. do rozpatrzenia Dyrektorowi Generalnemu [...] było uzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
Spór kompetencyjny w rozpoznawanej sprawie dotyczy organu właściwego do rozpoznania wniosku S.P. o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w [...] z dnia [...] lipca 1981 r. w sprawie przejęcia na własność państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń gospodarstwa rolnego stanowiącego jego współwłasność we wsi [...]. Decyzja ta została podjęta na podstawie art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz.U. Nr 39, poz. 174 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 39, poz. 198).
Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o przejęciu opuszczonego gospodarstwa rolnego na własność Skarbu Państwa orzekał właściwy do spraw rolnych organ prezydium powiatowej rady narodowej (rady narodowej miasta stanowiącego powiat miejski, dzielnicowej rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).
Zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (Dz.U. z 1975 r. Nr 26, poz. 139) decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji państwowej wydawał w I instancji na terenie gminy - jej naczelnik. Naczelnik gminy w świetle przepisów ww. ustawy stanowił terenowy organ administracji państwowej, będący odpowiednikiem obecnych organów administracji rządowej.
Ustawa z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych została uchylona z dniem 27 maja 1990 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz ustawy o pracownikach samorządowych - art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm.).
Powyższa ustawa nie przekazała do właściwości organów gmin spraw związanych z przejęciem nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.
Dopiero w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25) w art. 58 ust. 2 wskazano, że przejęcie nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa i ustalenie odpłatności następuje w drodze decyzji Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (potem Agencji Nieruchomości Rolnych). Treść przepisu została zmieniona przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. (Dz.U. Nr 58, poz. 280) od dnia 21 sierpnia 1992 r. Poprzednio przejęcie nieruchomości i ustalenie odpłatności następowało w drodze decyzji organu właściwego do sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi.