Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 września 2007 r. sygn. akt IV SA/Gl 1251/06 w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpoznania w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zarządzeniem z dnia 24 września 2007 r. pozostawił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku bez rozpoznania.
W uzasadnieniu zarządzenia wskazał, że skarżący w dniu 23 lipca 2007 r. wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku, niemniej jednak nie wystąpił z formalnym wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 31 lipca 2007 r. został wezwany do przedłożenia formalnego wniosku zawierającego żądanie sporządzenia uzasadnienia wyroku z dnia 22 czerwca 2007 r. Wzywając skarżącego do wykonania przedmiotowego zarządzenia Sąd pouczył go, że niewykonanie zarządzenia w terminie pociągnie za sobą pozostawienie jego wniosku bez rozpoznania. Zarządzenie to nie zostało wykonane przez skarżącego.
Zarządzenie to zaskarżył J. B. W zażaleniu wniósł o rozpoznanie jego sprawy, argumentując niewykonanie przedmiotowego zarządzenia z uwagi na nieznajomość prawa. Podniósł także, że powinien móc skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, który został dla niego ustanowiony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do treści art. 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przewodniczący wzywa stronę gdy jej pismo nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, w terminie siedmiu dni do jego uzupełnienia lub poprawienia pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. W niniejszej sprawie złożony przez skarżącego wniosek o przywrócenie terminu do wystąpienia z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku obarczony był brakiem formalnym.
Zgodnie z treścią art. 87 § 4 P.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być wykonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. J. B. składając wniosek o przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności, jednocześnie nie dokonał jej, czyli nie złożył formalnie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Niewykonanie następnie zarządzenia w przedmiocie uzupełnienia braku formalnego wniosku o przywrócenie terminu, zgodnie z treścią zarządzenia skierowanego do skarżącego, skutkowało pozostawieniem przedmiotowego wniosku bez rozpoznania.
Odnosząc się zaś do zarzutu podniesionego przez skarżącego w zażaleniu, co do tego, że uchybienie tego rodzaju nastąpiło w wyniku nieznajomości przez skarżącego prawa zauważyć należy, iż wezwanie na rozprawę na dzień 22 czerwca 2007 r. zawierało pouczenie o ewentualnej konieczności złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, w sytuacji orzeczenia oddalającego jego skargę. W związku z tym, nawet jeśli jej stawiennictwo na rozprawie nie było obowiązkowe i strona się na niej nie stawiła, to nie zwalniało to jej z obowiązku zainteresowania się co się w jej sprawie podczas tej rozprawy wydarzyło. Należy mieć także na względzie, że Sąd wywiązał się w tym zakresie z ciążących na nim obowiązków i pouczył skarżącego o możliwości i trybie obrony jego praw przed sądem, a fakt precyzyjnego informowania skarżącego o czynnościach, które powinien podjąć, jak też skutków ich niewykonania nie może usprawiedliwiać skarżącego w zakresie ich niewykonania.
W świetle powyższego należało uznać, że kwestionowane zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach jest prawidłowe i odpowiada prawu.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.