Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. akt IV SO/Gl 9/09 odrzucające wniosek G. W. o wymierzenie grzywny S. Oddziału w K. za nieprzekazanie sądowi skargi na bezczynność wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę w przedmiocie informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. akt IV SO/Gl 9/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniosek G. W. o wymierzenie grzywny S. za nieprzekazanie sądowi skargi na bezczynność wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę w przedmiocie informacji publicznej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w dniu 6 kwietnia 2009 r. G. W. złożył do Sądu wniosek o wymierzenie S. grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Wnioskodawca wskazał, że wystąpił z wnioskiem o udostępnienie spisu wszystkich umów, jakie zostały zawarte pomiędzy -Urzędem Miasta Katowice, a S. Wnioskujący podniósł, iż organ nie wykonał w terminie zgłoszonego żądania. W tych okolicznościach wnioskujący za pośrednictwem organu, złożył skargę na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej. Jednakże organ nie poczynił żadnych działań skierowanych na nadanie sprawie prawidłowego biegu.
W odpowiedzi na wyżej opisany wniosek pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie wniosku o wymierzenie grzywny jako niedopuszczalnego. W uzasadnieniu odpowiedzi na wniosek wskazano, iż S. nie jest objęte zakresem podmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ponadto S. nie jest samorządem zawodowym. Tym samym nie można w jego ocenie przyjąć, iż S. jest zobowiązane do udzielania informacji publicznej.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, iż wniosek skarżącego o wymierzenie S. grzywny należy uznać za niedopuszczalny. Wymienione S. jest stowarzyszeniem twórczym, zrzeszającym architektów. Celem Stowarzyszenia jest podnoszenie jakości architektury jako dobra wspólnego i ochrona zawodu architekta. Działalność Stowarzyszenia ma charakter działalności naukowej, kulturalnej i chroniącej środowisko.
W tym stanie rzeczy zdaniem Sądu pierwszej instancji, S. nie mieści się w pierwszej kategorii podmiotów zobowiązanych do udzielania informacji publicznej, gdyż nie jest ono "władzą publiczną", czyli organem państwowym lub samorządowym albo innymi podmiotem sprawującym w ich imieniu funkcje publiczne. Brak jest również podstaw prawnych, aby działalność stowarzyszenia utożsamiać z wykonywaniem zadań publicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy, skoro działalność stowarzyszenia ogranicza się do realizacji podstawowego celu, jakim jest podnoszenie jakości architektury i rozwój zawodu architekta.
Sąd pierwszej instancji uznał za w pełni słuszny i uzasadniony zarzut pełnomocnika organu, iż informacje dotyczące Stowarzyszenia nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 omawianej ustawy. Co za tym idzie, podmiot występujący do stowarzyszenia, która jak to zostało wyżej stwierdzone nie mieści się w katalogu podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1, z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, nie może oczekiwać na załatwienie jego sprawy w trybie przepisów tej ustawy. Zwłaszcza błędne byłoby według Sądu pierwszej instancji stanowisko, że S. mogłoby być zobowiązane do wydania decyzji administracyjnej w trybie art. 16 ustawy.