Zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie dostępu do informacji publicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt II SAB/Po 59/14 odrzucające zażalenie C. K. w sprawie ze skargi C. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy [...] w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie zażalenia
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt II SAB/Po 59/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie C. K., bez podania w sentencji właściwego oznaczenia przedmiotu zaskarżenia, który nie został zindywidualizowany przez podanie, które z postanowień stanowi przedmiot zażalenia.

Skarżąca C. K. wniosła na powyższe postanowienie zażalenie i jak wynika z jego treści, domaga się jego uchylenia.

W zażaleniu zarzuciła, że w dniu 22 stycznia 2015 r. (tj. w terminie) wniosła zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 17 grudnia 2014 r. o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy. Powyższe zażalenie wniosła drogą elektroniczną, a następnie w dniu 30 stycznia 2015 r. złożyła podpisane pismo, traktując je jako uzupełnienie zażalenia na postanowienie z dnia 17 grudnia 2014 r. Ponieważ Sąd pierwszej instancji nie wezwał jej do usunięcia braku formalnego zażalenia złożonego w dniu 22 stycznia 2015 r. przez jego podpisanie, to skoro uczyniła to sama bez wezwania, jej zdaniem uznać należało, że usunęła jego brak formalny. Tym samym wzywanie jej do podpisania tego zażalenia było zbędne.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Po pierwsze, część wstępna sentencji postanowienia powinna być tak sporządzona, aby nie było najmniejszych wątpliwości co do przedmiotu zaskarżenia, który musi być zindywidualizowany. W komparycji sentencji zaskarżonego postanowienia w ogóle nie zamieszczono oznaczenia orzeczenia będącego przedmiotem zażalenia. Prawidłowe sporządzenie komparycji postanowienia jest niezwykle istotne przy kontroli instancyjnej tegoż orzeczenia, bowiem z samej sentencji postanowienia powinno wynikać, czego dotyczy rozstrzygnięcie Sądu (por. art. 138 w związku z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a."). W niniejszej sprawie, bez odwołania się do uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie można takiej kontroli dokonać. Z jego treści wynika, że chodzi o zażalenie z dnia 22 stycznia 2015 r. na postanowienie Sądu pierwszej instancji z dnia 17 grudnia 2014 r.

W tej mierze należy podzielić pogląd skarżącej, że zaskarżone postanowienie jest wadliwe, podobnie jak i prowadzone postępowanie międzyinstancyjne mające na celu przedstawienie zażalenia skarżącej na to postanowienie. To, że postępowanie międzyinstancyjne było dotknięte błędami zostało zauważone przez Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 24 marca 2015 r., sygn. akt I OZ 217/15 zwrócił akta Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu celem usunięcia braków zażalenia i jego prawidłowego przedstawienia Sądowi drugiej instancji.

Obowiązki Sądu pierwszej instancji polegają na właściwym wydawaniu zarządzeń zmierzających do usunięcia braków formalnych środka zaskarżenia (por. art. 49 § 1, art. 176, art. 195 § 3 w związku z art. 178 oraz art. 197 § 2 P.p.s.a.), ale również na właściwym prowadzeniu akt sądowych, a następnie prawidłowym przedstawieniu środka zaskarżenia Sądowi drugiej instancji. Tych czynności należycie nie wykonano, przede wszystkim nie wezwano skarżącej we właściwym czasie do usunięcia braków formalnych zażalenia złożonego w dniu 22 stycznia 2015 r. Wadliwie również potraktowano pismo skarżącej z dnia 30 stycznia 2015 r. jako zażalenie, z pominięciem pierwszego zażalenia. Nie wyjaśniono też, jaki charakter procesowy ma podpisane pismo skarżącej z dnia 30 stycznia 2015 r.

W rozpoznawanym zażaleniu skarżąca wskazuje, że traktowała je jako dalszą część zażalenia na postanowienie z dnia 17 grudnia 2014 r., które złożyła w terminie, ale go nie podpisała. Dlatego też nie wykonała wezwania Sądu z dnia 10 kwietnia 2015 r., bowiem uznała, że usunęła już wcześniej brak formalny zażalenia znajdującego się na k. 112, składając podpisane pismo w dniu 30 stycznia 2015 r.

Takie stanowisko procesowe skarżącej należy przyjąć za zasadne i uznać, że jej zażalenie z dnia 22 stycznia 2015 r. (k. 112), uzupełnione pismem z dnia 30 stycznia 2015 r. (k. 129) złożyła w terminie.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny uznał zażalenie za zasadne i na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie zażalenia
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy