Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Bd 383/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi K.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o przyznanie zasiłku stałego bez rozpoznania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 383/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę K.A. w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o przyznanie zasiłku stałego bez rozpoznania.
W uzasadnieniu Sąd ten podał, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy decyzją z dnia [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Wójta Gminy Dragacz z dnia [...], którą pozostawiono wniosek o przyznanie zasiłku stałego bez rozpoznania.
Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy została doręczona skarżącemu w dniu [...] w trybie art. 44 K.p.a., po dwukrotnym awizowaniu przesyłki w dniach 20 grudnia i 28 grudnia 2016 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy w dniu 10 stycznia 2017 r. ponownie wysłało do skarżącego ww. decyzję z dnia [...], którą to skarżący odebrał dniu 27 stycznia 2017 r.
W dniu 21 lutego 2017 r. K.A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na ww. decyzję.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718), dalej P.p.s.a. odrzucił skargę.
Sąd ten podał, że w myśl art. 44 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23), dalej K.p.a., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę. W § 2 art. 44 K.p.a. wskazano, że zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (art. 44 § 3 K.p.a.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 44 § 4 K.p.a.).
Sąd I instancji podał, że z akt administracyjnych wynika, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy została wysłana do skarżącego w dniu 15 grudnia 2016 r. Pierwszą próbę doręczenia Poczta Polska podjęła w dniu 20 grudnia 2016 r., wówczas to doręczyciel pozostawił w skrzynce oddawczej zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w urzędzie pocztowym. Ponowne zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w urzędzie pocztowym zostało pozostawione w dniu 28 grudnia 2016 r. Następnie, wobec nieodebrania przesyłki w dniu 5 stycznia 2017 r., zwrócono przesyłkę zawierającą decyzję do nadawcy z adnotacją "zwrot nie podjęto w terminie".