Sąd zauważył, iż jak wynika z akt sądowych - zestawienie środków zgromadzonych przez skarżącego (k. 11 akt sądowych), w dniu 27 grudnia 2017 r., skazany otrzymał na konto depozytowe wpłatę w wysokości 150 zł. Skarżący miał więc możliwość dokonania zakupu znaczków pocztowych. Zamiast tego skarżący wydał w dniu 5 stycznia 2018 r. kwotę 72,20 zł na zakup art. żywnościowych i innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w kantynie zakładu karnego. Na zakup znaczków natomiast przeznaczył jedynie kwotę 2,60 zł, prośba z dnia 28 grudnia 2017 r.
W powyższym świetle Sąd uznał, iż nie można zatem przyjąć argumentacji skarżącego, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nie wynikało z jego winy, gdyż dysponował on środkami umożliwiającymi mu nadanie przesyłki zawierającej skargę.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 i § 2 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Podkreślenia wymaga fakt, iż instytucja uprawdopodobnienia jest dalece mniej rygorystyczna niż udowodnienie danej okoliczności. Oznacza to, iż samo wykazanie zdarzenia lub faktu, który wskazuje na prawdopodobieństwo braku winy, winno być wystarczającym dla uznania, iż zachodzą przesłanki do przywrócenia terminu, o jakich mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a.
Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012, s. 270; M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Warszawa 2011, s. 409; postanowienie NSA z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. akt II OZ 580/08).
Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (np. postanowienie NSA z 10 września 2010 r., II OZ 849/10). Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.