Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 20/17 odrzucające sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z 15 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił sprzeciw Z. B. od postanowienia referendarza sądowego z 13 lipca 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowienie referendarza zostało doręczone skarżącemu w dniu 27 lipca 2017 r. Skarżący w dniu 8 sierpnia 2017 r. wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Prawomocnym postanowieniem z 5 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu.
Sąd I instancji uznał, iż sprzeciw podlegał odrzuceniu, ponieważ został złożony z uchybieniem 7-dniowego terminu, o którym mowa w art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: p.p.s.a.). Termin siedmiodniowy na wniesienie sprzeciwu upłynął w dniu 3 sierpnia 2017 r., skarżący zaś złożył ten środek zaskarżenia 8 sierpnia 2017 r.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Z. B. wniósł o jego uchylenie powołując się na konstytucyjne prawo do sądu i podnosząc, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem przepisów Kodeksu karnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 259 § 1 zd. 1 p.p.s.a. od postanowienia referendarza sądowego w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy (art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.), strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia tego postanowienia. Z kolei § 2 tego przepisu stanowi, że sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Odnosząc powyższe unormowania do warunków rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że Sąd I instancji trafnie zauważył, że wnosząc sprzeciw od zarządzenia referendarza sądowego z 13 lipca 2017 r. skarżący uchybił terminowi przewidzianemu do jego wniesienia. Skoro bowiem odpis postanowienia referendarza został doręczony skarżącemu w dniu 27 lipca 2017 r. (co jednoznacznie wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, karta 49 akt sądowych), to termin do wniesienia sprzeciwu upłynął z dniem 3 sierpnia 2017 r., natomiast sprzeciw wniesiono w dniu 8 sierpnia 2017 r. (k. 52 akt sądowych).
Należy również dodać, że skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej, jednakże postanowieniem z 5 grudnia 2017 r. Sąd wniosku tego nie uwzględnił.
Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Sąd I instancji zasadnie przyjął, że w rozpoznawanej sprawie doszło do uchybienia terminu do wniesienia sprzeciwu, co skutkowało jego odrzuceniem na podstawie art. 259 § 2 p.p.s.a.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.