Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 września 2018 r. sygn. akt II SAB/Lu 7/18 o odmowie rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 czerwca 2017 r. sygn. akt II SAB/Lu 7/18 w sprawie ze skargi R. O. na bezczynność Prezydenta Miasta L. w przedmiocie zasiłku celowego postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 września 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił skarżącej R. O. rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 czerwca 2017 r.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 5 czerwca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę R. O. na bezczynność Prezydenta Miasta L. w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] października 2017 r. w przedmiocie zasiłku celowego. W dniu 13 sierpnia 2018 r. skarżąca złożyła wniosek o wyjaśnienie wątpliwości co do treści ww. wyroku, podnosząc, że zamieszczono w nim "zafałszowaną treść", tj. przedstawiono "zafałszowany stan faktyczny". W tym kontekście skarżąca zakwestionowała ocenę Sądu odnośnie prawidłowości realizacji przez organ administracji w kontrolowanej sprawie obowiązku z art. 10 § 1 K.p.a.
Podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że zawarta w nim argumentacja wskazuje jedynie na polemikę z przyjętą przez Sąd w wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r. oceną zarzutu w nieprawidłowym wykonaniu obowiązku z art. 10 § 1 K.p.a. Wniosek ten nie wskazuje na jakiekolwiek uzasadnione wątpliwości co do treści ww. wyroku, lecz w istocie zmierza do merytorycznej zmiany tego orzeczenie, kwestionując zawartą w nim ocenę stanu faktycznego i prawnego. Tego rodzaju żądanie nie mieści się natomiast w ramach wykładni przewidzianej w art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienia złożyła skarżąca, podkreślając swoją ciężką sytuację zdrowotną i naruszenie przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej zasady określonej w art. 10 § 1 K.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Analizując treść wniosku z dnia 13 sierpnia 2018 r., podzielić należało ocenę Sądu pierwszej instancji, że nie zachodzą przesłanki uzasadniające dokonanie wykładni wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r. Zgodnie z treścią art. 158 P.p.s.a. sąd może wydać postanowienie, w którym rozstrzygnie o wątpliwościach, co do treści wydanego orzeczenia, jednakże jedynie w przypadku, kiedy strona we wniosku sprecyzuje te wątpliwości poprzez wskazanie niezrozumiałego fragmentu orzeczenia. Konieczność dokonania wykładni konkretnego rozstrzygnięcia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, a więc taki który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładnia orzeczenia powinna zmierzać do usunięcia wątpliwości dotyczących treści rozstrzygnięcia, ale i skutków jakie orzeczenie to ma wywołać (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2008 r. sygn. akt I OZ 406/08 i 13 marca 2012 r. sygn. akt II GSK 1121/11. R. Hauser, M. Wierzbowski (red.). Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 3, str. 643).
W złożonym wniosku o wykładnię, podobnie zresztą jak i rozpoznawanym zażaleniu skarżąca skupiła się na polemice z prawidłowością wyroku z dnia 5 czerwca 2017 r., co w ramach wniosku o wykładnię jest niedopuszczalne. Ocena prawidłowości przyjętego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego oraz ocena, czy organy administracyjne naruszyły w sprawie art. 10 § 1 K.p.a. mogła zostać zakwestionowana jedynie poprzez złożenie skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r. Natomiast wobec jej niezłożenia, ww. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stał się prawomocny, a ocena w nim wyrażona wiążąca. Wskazywanie natomiast na swoją sytuację zdrowotną w ramach wniosku o wykładnię było nieskuteczne.
Mając na uwadze powyższe względy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.