Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów nr [...], w przedmiocie odmowy przyjęcia publicznej obrony rozprawy doktorskiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1297/14, o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] marca 2014 r. nr [...], w przedmiocie odmowy przyjęcia publicznej obrony rozprawy doktorskiej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1297/14, po rozpoznaniu wniosku T. S., ustanowił dla skarżącego radcę prawnego i odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że z treści wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz przesłanych materiałów źródłowych wynika, że wnioskodawca prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, natomiast jego wyłącznym źródłem utrzymania jest emerytura w wysokości 1.462, 00 zł brutto. Jedynym majątkiem skarżącego jest współwłasność domu o powierzchni 150 m2. Skarżący zaznaczył, że ponosi wydatki na wodę w wysokości 150 zł, opłatę za wywóz śmieci w wysokości 27 zł, opłatę za nieruchomość w wysokości 30 zł oraz koszty opału na zimę około 1.000 zł. Podniósł, także że zaciągnął kredyt na sumę 3.200 zł z przeznaczeniem na zakup blachy na dach.

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał, że osiągane dochody, a także kwoty przeznaczane na podstawowe wydatki oraz spłata zaciągniętego kredytu uniemożliwiają mu poniesienie kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika.

Jednocześnie Sąd stanął na stanowisku, że przedstawione dochody, a także fakt uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł, uzasadniają odmowę udzielenia prawa pomocy w zakresie zwolnienia od ponoszenia należnych kosztów sądowych.

Z tych względów Sąd orzekł na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skarżący w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzucił, że Sąd nie wziął pod uwagę wszystkich ponoszonych przez niego wydatków. Wskazał, że jego miesięcznie wydatki kształtują się na poziomie 1147,34 zł. W tej sytuacji pozostaje mu do dyspozycji kwota 297,07 zł, która musi mu wystarczyć na zakup żywności i lekarstw.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej zwana "p.p.s.a.") - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ubiegająca się o zwolnienie wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Instytucja prawa pomocy powinna być traktowana jako wyjątek od ogólnej zasady ustanowionej w art. 199 ustawy p.p.s.a., zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy zaakceptować ustalenia Sądu Wojewódzkiego oraz ocenę co do sytuacji majątkowej i możliwości finansowych skarżącego. Z art. 246 § 1 p.p.s.a. wynika, że instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem osobom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.

Strona 1/2