Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia [...] maja 2009 r., sygn. akt IV SA/GL 778/07 odrzucające skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt IV SA/GL 778/07 w sprawie ze skargi M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie Śląskim z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie stopnia niepełnosprawności postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt IV SA/GL 778/07, oddalił skargę M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie Śląskim z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...], w przedmiocie stopnia niepełnosprawności.
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu 25 marca 2009 r. W pouczeniu tym zawarta była również informacja, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym, albo doradcą podatkowym - w sprawach obowiązków podatkowych lub rzecznikiem patentowym - w sprawach własności przemysłowej, a także o rygorze odrzucenia skargi kasacyjnej w przypadku jej sporządzenia przez osobę niebędącą jednym z uprawnionych do dokonania tej czynności procesowej podmiotów.
W dniu 22 kwietnia 2009 r., M. S. wniósł sporządzoną przez niego osobiście skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 11 maja 2009 r., sygn. akt IV SA/GL 778/07, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę kasacyjną odrzucił, uznając, iż nie spełnia ona wymogu określonego w art. 175 § 1 powołanej ustawy.
Postanowieniem z dnia 28 września 2009 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu.
M. S. reprezentowany przez adwokata wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 maja 2009 r. W uzasadnieniu zażalenia podał, iż formalnie został poinformowany o rygorach zawartych w art. 175 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jednakże z uchybieniem właściwej interpretacji art. 140 tej ustawy, przez co został pozbawiony możliwości ochrony swoich praw. Wskazał, na wysoki stopień niepełnosprawności w zakresie wzroku i słuchu, a także na dolegliwości neurologiczne. Wyjaśnił, iż schorzenia te wpływają na możliwość właściwego postrzegania faktów, ich właściwej oceny oraz na zdolność zapamiętywania i logicznego myślenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarga powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Ponadto, skarga kasacyjna może być sporządzona również przez doradcę podatkowego, w sprawach obowiązków podatkowych oraz rzecznika patentowego - w sprawach własności przemysłowej. Stosownie do art. 178 powołanej ustawy wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną.
W przedmiotowej sprawie bezporne jest, iż skarżący sporządził osobiście skargę kasacyjną. W tej sytuacji, skoro, stosownie do art. 175 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ustawodawca wprowadził obowiązek przymusu adwokacko-radcowskiego przy sporządzaniu skargi kasacyjnej, Sąd pierwszej instancji prawidłowo odrzucił w/w skargę jako niedopuszczalną.
Nietrafny jest natomiast zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 140 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż z protokołu rozprawy w sposób jednoznaczny wynika, iż Sąd pouczył skarżącego o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej oraz o tym, iż powinna ona być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym. Pouczenie takie skarżący otrzymał również wraz z uzasadnieniem wyroku.
Podnoszona zaś w zażaleniu kwestia złego stanu zdrowia skarżącego mogłaby ewentualnie być brana pod uwagę przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jednakże skarżący, pomimo, iż jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniosku takiego nie złożył.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), postanowił zażalenie oddalić.