Jednocześnie - jak wynika z akt - w dniu 29 października 2015r. osobiście złożyła w biurze podawczym Sądu pismo procesowe, w którym żądała m.in. udostępnienia pisma skarżącego z dnia 15 stycznia 2015r., o którym wspomina on w swoim piśmie z dnia 18 września 2015r., "którego jednak nie mogła ona znaleźć w aktach niniejszej sprawy". Z powyższego wynika, że była w stanie wykonywać czynności zawodowe, a zatem - wobec braku stosownego zaświadczenia lekarskiego - za nieuzasadniony należy uznać jej wniosek o przywrócenie terminu z powodu choroby w całym okresie "od 8 października do 23 listopada 2015r.".
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący i zaskarżając je w całości wniósł o uchylenie postanowienia w całości i przekazanie sprawy WSA do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wskazano, że braki pisma zostały uzupełnione w ciągu 7 dni od ustania choroby pełnomocnika będącej przyczyną uchybienia terminu, tj. w piśmie pełnomocnika z dnia 27.11.2015 r. Pełnomocnik skarżącego chorowała od dnia 8.10.2015 r. do dnia 20.11.2015 r. i na tą okoliczność przedłożyła zaświadczenia lekarskie. Podniosła, że z otrzymanym od lekarza rodzinnego skierowaniem w dniu 29.10.2015 r. udała się do Poradni H. aby zarejestrować się na wizytę do lekarza pulmonologa. Z faktu, że po drodze złożyła pismo, na które składały się dwa zdania nie można czynić zarzutu. Stwierdziła, że prowadzi indywidualną kancelarię i trudno jest znaleźć zastępstwo do tak nieskomplikowanych czynności. Gdyby z Sądu wraz z zarządzeniem nadesłane zostało pismo skarżącego z dnia 18.9.2015 r., którego dwa dodatkowe odpisy znajdują się na wewnętrznej stronie obwoluty akt to zbędne byłoby zaglądanie do akt sprawy i ustalanie treści wymienionego w zarządzeniu Sądu pisma skarżącego celem udzielenia odpowiedzi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a.: uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1), dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi powinien zatem powoływać się na okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku.
Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. 5, Warszawa 2012, s. 270).