Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Fundacji [..] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Rz 56/18 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Fundacji [..] na bezczynność Dyrektora Zespołu Szkół nr [..] im. [..] w D. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2018 r. sygn. akt II SAB/Rz 56/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie Sąd odrzucił skargę Fundacji na bezczynność w sprawie udzielenia informacji publicznej, albowiem w wyznaczonym terminie Fundacja nie usunęła wszystkich braków formalnych skargi, w szczególności nie przedłożyła dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi przez osobę, która podpisała skargę w imieniu skarżącej.
W dniu 6 lipca 2018 r. skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika nadała w placówce operatora pocztowego wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W uzasadnieniu podniesiono, że nieuzupełnienie braku formalnego w postaci pełnomocnictwa udzielonego osobie, która podpisała skargę w terminie wyznaczonym przez Sąd nastąpiło z przyczyn całkowicie niezależnych od skarżącej. Osoba sporządzająca skargę była samodzielnym pracownikiem dedykowanym do sporządzania i wnoszenia skarg do sądów administracyjnych w związku ze skierowanymi wnioskami o dostęp do informacji publicznej. Nie była ona profesjonalnym pełnomocnikiem, od którego można byłoby oczekiwać takiej organizacji pracy, aby uniemożliwić powstanie zaniedbań w związku ze świadczoną pomocą prawną. Z pisma procesowego skierowanego do Sądu wynikało, że miała ona zamiar przesłać pełnomocnictwo, co jednak nie nastąpiło z uwagi na niedopełnienie czynności wyłącznie o charakterze technicznym, tj. brak dołączenia tego pełnomocnictwa do pisma procesowego. Na ten fakt wskazuje w szczególności wymienienie pełnomocnictwa w liście załączników złożonego pisma. Zdaniem skarżącej, brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Tak więc w zachowaniu skarżącej nie sposób dopatrzeć się zawinienia w najmniejszym nawet stopniu. Prowadzenie sprawy powierzone zostało konkretnemu pracownikowi, który był odpowiedzialny za prowadzenie całości sprawy. Stanowi to o dołożeniu przez skarżącą należytej staranności w prowadzeniu własnych spraw. Ponadto nie sposób uznać, ażeby uchybienie o charakterze technicznym - brak fizycznego załączenia dokumentu, mógł dla strony nieść negatywne i tak daleko idące skutki jak odrzucenie skargi. Takie zachowanie stanowi nieusprawiedliwione pozbawienie strony prawa do drogi sądowej.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2018 roku Sąd I instancji, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: P.p.s.a.) odmówił Fundacji przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Wskazał, że wprawdzie wymogi formalne wniosku o przywrócenie terminu zostały zachowane, niemniej jednak nie można przychylić się do stanowiska Fundacji, by za przyczynę usprawiedliwiającą przekroczenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi można było uznać błąd pracownika. Zdaniem Sądu I instancji skarżąca nie dołożyła należytej staranności w wyborze pracownika, któremu zleciła dokonywania czynności procesowych. Taka okoliczność nie świadczy o braku winy w uchybieniu terminu i nie może uzasadniać jego przywrócenia. Pracownik skarżącej nie miał wątpliwości, jak wykonać zarządzenie Przewodniczącego Wydziału, o czym świadczy fakt, że w piśmie z dnia 25 maja 2018 r. wskazano na przesłanie żądanego pełnomocnictwo. To, że finalnie pełnomocnictwo nie zostało załączone i nadesłane świadczy o nienależytej staranności pracownika, za co odpowiedzialność ponosi strona. Sąd I instancji podkreślił, że brak pełnomocnictwa dla osoby podpisującej skargę stanowi brak istotny, który uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu.