Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 1203/15 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w aktach administracyjnych znajduje się awizowana przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję wraz z prawidłowym pouczeniem o terminie i sposobie jej zaskarżenia oraz kserokopia niniejszej decyzji z adnotacją J. S.: "otrzymałem dnia 07.05.2015 r.".
Pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. (data stempla pocztowego) J. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, na ww. decyzję Ministra Skarbu Państwa. Jednocześnie załączył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowej skargi, który uzupełniony został pismami pełnomocnika skarżącego z dnia 5 sierpnia 2015 r. i 12 października 2015 r.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że skarżący jest osobą w podeszłym wieku (emeryt) z wieloma obciążeniami internistycznymi - leczy się na cukrzycę insulinoniezależną, ma nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków - jest po przebytym złamaniu podudzia łącznie ze stawem skokowym, a także wykryto u niego zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, ma problemy w poruszaniu, w związku z czym znajduje się pod stałą opieką medyczną. Stwierdzono, że ma on notorycznie spadki poziomu cukru w organizmie, co w konsekwencji powoduje całkowity brak możliwości wychodzenia czy też normalnego funkcjonowania. Natomiast jego problemy z kręgosłupem powodują częste i ostre bóle okolic kręgosłupa z promieniowaniem do nóg, co z kolei uniemożliwia mu całkowicie możliwość poruszania się. Podniesiono także, że ze względu na mnogość i przewlekłość schorzeń, na które cierpi skarżący, stan jego zdrowia nie jest potwierdzany jednostkowymi zwolnieniami lekarskimi, gdyż nie można określić, w tym konkretnym przypadku, początku choroby, ani momentu w którym w przyszłości mogłaby ona ustać, a stan jego zdrowia nie wymagałby dalszego leczenia. Wskazano, że w przypadku nasilenia ww. objawów skarżący zmuszony jest do podjęcia natychmiastowej i niezbędnej rehabilitacji, która umożliwia mu funkcjonowanie jednakże nie powoduje całkowitego wyleczenia. Podniesiono, że wobec ww. opisanych przyczyn, w okresie od dnia 12 marca 2015 r. do dnia 2 kwietnia 2015 r. skarżący przebywał w K. w sanatorium, a następnie ze względu na brak rezultatów w zakresie poprawy zdrowotnej, od dnia 3 kwietnia 2015 r. do dnia 23 czerwca 2015 r. podjął rehabilitację prywatnie poza W. Jednocześnie wskazano, że zaskarżoną decyzję J. S. odebrał osobiście dopiero w dniu 7 maja 2015 r. Zaznaczono, że był to jeden dzień jego obecności w W., bowiem ponownie pod koniec tego dnia wyjechał kontynuować rehabilitację. Stwierdzono, że skarżący, w tym czasie, nie miał dostępu do akt sprawy, nie był także w stanie uzyskać takiego dostępu oraz w konsekwencji wnieść skargi na decyzję Ministra. Dopiero po powrocie z rehabilitacji i ustaniu przyczyn uniemożliwiających skarżącemu jego normalne funkcjonowanie, przystąpił do sporządzenia przedmiotowej skargi i niezwłocznie wniósł ją do Sądu. Skarżony stwierdził, że na czas swojej nieobecności nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń, ani innej osoby upoważnionej do prowadzenia swoich spraw, wskazał, że jedynie poprosił córkę o dokonanie przelewu bankowego tytułem wpisu od skargi.