Dnia 26 stycznia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 listopada 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 68/14 o oddaleniu wniosku w sprawie wniosku Z. W. o wymierzenie Wójtowi Gminy N. grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi z dnia 2 czerwca 2014 r. w części dotyczącej wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku w sprawie II SAB/Lu 80/02 postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 listopada 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 68/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił wniosek Z. W. o wymierzenie Wójtowi Gminy N. grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi z dnia 2 czerwca 2014 r. w części dotyczącej wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku w sprawie II SAB/Lu 80/02.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji, powołując się na treść art. 53 § 1 i art. 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. Nr 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że Z. W. wniósł o zastosowanie powyższej sankcji wobec Wójta Gminy N., uznając, że organ ten nie przekazał do Sądu jego skargi z dnia 2 czerwca 2014 r. Tymczasem - jak ustalono na podstawie akt sprawy II SA/Lu 587/14, z których dowód Sąd przeprowadził z urzędu - skarga ta została przez powyższy organ przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Zatem obowiązek przekazania Sądowi przedmiotowej skargi, wbrew twierdzeniu skarżącego, został przez organ wykonany. Jednocześnie Sąd stwierdził, że organ przekazał rzeczoną skargę z sześciodniowym uchybieniem terminu do dokonania tej czynności.
W konsekwencji Sąd I instancji stwierdził, że wniosek podlega oddaleniu. Powyższe uchybienie należy bowiem uznać za nieznaczne i niemające żadnego wpływu na prawidłowy przebieg postępowania. Nie wywołało ono także negatywnych skutków po stronie Z. W.. W ocenie Sądu brak jest zatem dostatecznych podstaw do wymierzenia Wójtowi Gminy N. grzywny za nieprzekazanie Sądowi przedmiotowej skargi w terminie.
Zażalenie na ww. postanowienie złożył Z. W., podnosząc, że pomimo, że skarga została przekazana z sześciodniowym opóźnieniem Sąd darował organowi karę, co wskazuje na bezkarność organu mimo zaistniałych uchybień.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 54 § 3 p.p.s.a. organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Jak stanowi art. 55 § 1 zd. 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zwrot "sąd może orzec o wymierzeniu grzywny", użyty w art. 55 § 1 p.p.s.a., wskazuje, że wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne i możliwość ta pozostawiona jest uznaniu sądu. Wymierzenie grzywny ma zatem charakter fakultatywny, co wymaga w głównej mierze dokładnego zbadania okoliczności sprawy.
Wyłączną przesłanką materialnoprawną wymierzenia grzywny jest niewypełnienie obowiązków wymienionych w art. 54 § 2 p.p.s.a., czyli nieprzekazanie przez organ administracji publicznej skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę oraz przekroczenie terminu przekazania sądowi tych wszystkich dokumentów, przy czym termin ten liczony jest od dnia doręczenia skargi organowi. Przedmiot zaskarżenia, określony w art. 55 § 1 p.p.s.a., obejmuje zatem nie tylko zaniechanie przekazania sądowi skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, ale także zwłokę organu w dopełnieniu tej czynności. Wynika z tego, że art. 55 § 1 p.p.s.a. umożliwia miarkowanie grzywny, w zależności od okoliczności danej sprawy. Ponadto z omawianych przepisów wynika charakter represyjny, prewencyjny i dyscyplinujący grzywny. W niektórych zatem przypadkach orzeczenie grzywny może okazać się niecelowe.