Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1695/14 odmawiającego przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1695/14 oddalającego skargę K. L. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zmiany decyzji w sprawie odmowy wypłaty rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na budowę domu mieszkalnego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 maja 2015r. sygn. akt II SA/Wa 1695/14 oddalił skargę K. L. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...], NK-199166/14 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zmiany decyzji w sprawie odmowy wypłaty rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na budowę domu mieszkalnego.
W dniu 25 maja 2015 r. pełnomocnik skarżącego (ojciec) wniósł do Sądu wniosek, sprecyzowany pismem z dnia 6 czerwca 2015 r., o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia powyższego wyroku. W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, że do dnia 25 maja 2015 r. był przekonany że oczekuje na wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego i dlatego nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku. Po ustaleniu w dniu 25 maja 2015 r., że oczekuje na wyrok WSA w Warszawie, złożył przedmiotowy wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1695/14, odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 8 maja 2015 r. W ocenie Sądu pozostawanie przez pełnomocnika skarżącego w błędnym przekonaniu, że sprawa toczy się przed innym sądem świadczy o braku zachowania przez niego należytej staranności. Sąd podkreślił także, iż zawiadamiając pełnomocnika skarżącego o wyznaczeniu terminu rozprawy w piśmie z dnia 27 marca 2015 r. pouczył go, że na rozprawie może zapaść wyrok, który nie będzie podlegał doręczeniu, a którego zaskarżenie będzie możliwe po uprzednim złożeniu wniosku o jego uzasadnienie w terminie 7 dni od ogłoszenia tego wyroku. Dodatkowo na zawiadomieniu umieszczono trzy numery telefonów do Sądu.
Wobec tego Sąd I instancji uznał, że okoliczności wskazane przez pełnomocnika skarżącego nie uprawdopodabniają braku jego winy w uchybieniu terminu.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pełnomocnik skarżącego będący jego ojcem i jednocześnie radcą prawnym, podnosząc, że stanowisko Sądu jest bardziej rygorystyczne, niż przepisy art. 87 § 1 - 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a."). Zaznaczył, że skarżący działał pod wpływem błędu, którego to pojęcia nie można utożsamiać z winą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu powinien zatem powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. Z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, które miały bezpośredni wpływ na przekroczenie terminu. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć zatem miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienie NSA z dnia 8 lipca 2008 r. sygn. akt. II OZ 712/08 niepubl.). Warunkiem przywrócenia terminu jest zatem uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu, przy czym pojęcie winy należy rozumieć w sposób obiektywny - wymagając od strony staranności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2000 r. I CKN 1261/99 publ. Biuletyn SN 2000/5/12).
Jak z akt niniejszej sprawy wynika, skarżący w zawiadomieniu o wyznaczeniu rozprawy został prawidłowo pouczony przez Sąd I instancji o terminie złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku (pkt 3 pouczenia), natomiast ani we wniosku o przywrócenie terminu, ani też w niniejszym zażaleniu skarżący nie uprawdopodobnił braku swojej winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Zasadnie bowiem Sąd I instancji przyjął, że pozostawanie pełnomocnika skarżącego (który nota bene z zawodu jest radcą prawnym) w przekonaniu, że oczekuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (który doręczany jest z urzędu), świadczy o braku zachowania należytej staranności.
Wobec tego uznać należy, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1695/14, nie narusza przepisów obowiązującego prawa.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.