Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 października 2018 r. sygn. akt IV SA/Wr 444/18 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 8 października 2018 r., sygn. akt IV SA/Wr 444/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił J. S. (dalej powoływanej jako wnioskodawczyni) przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego.
W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że wnioskodawczyni w dniu 28 sierpnia 2018 r. złożyła skargę na powołaną na wstępie decyzję, jednocześnie domagając się przywrócenia terminu do jej wniesienia. Termin ten upłynął w dniu 19 lipca 2018 r. Uzasadniając zawarty w treści skargi wniosek o przywrócenie terminu podniosła, że w okresie od 18 czerwca 2018 r. do 18 sierpnia 2018 r. przebywała u córki za granicą, a przesyłkę zawierającą zaskarżoną decyzję odebrał jej syn i nie poinformował jej o tym fakcie.
Rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu Sąd powołał treść art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.; dalej powoływanej jako p.p.s.a.), po czym stwierdził, że wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi. Rozwijając ten wątek wyjaśnił, że ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłkę zawierającą decyzję organu odwoławczego odebrał pełnoletni syn skarżącej w dniu 18 czerwca 2018 r., będący domownikiem, którego zaniedbanie i zaniechanie obciąża bezpośrednio wnioskodawczynię jako adresata decyzji. Ponadto wnioskodawczyni przebywając dłuższy czas za granicą powinna zadbać, aby korespondencja z Polski była jej skutecznie przekazywana, bowiem - w ocenie Sądu - od strony postępowania należy wymagać zachowania takiej staranności, jakiej można oczekiwać od osoby należycie dbającej o swoje interesy procesowe.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła wnioskodawczyni uznając je za krzywdzące. W zażaleniu, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi, powtórzyła argumentację zawartą we wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy sąd na wniosek strony postanawia przywrócenie terminu. W myśl zaś art. 87 § 2 p.p.s.a. na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu. Uprawdopodobnienie to oznacza, że strona skarżąca powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją zachowanie swojej staranności oraz fakt, iż przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności w terminie była od niej niezależna i niemożliwa do przezwyciężenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, że przywrócenie uchybionego terminu uzasadniają obiektywne okoliczności występujące niezależnie od woli strony i zdarzenia, które pomimo staranności w prowadzeniu własnych spraw uniemożliwiły dokonanie czynności w postępowaniu sądowym w ustawowym terminie.