W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawiona przez wnioskodawczynię argumentacja nie pozwala na zakwestionowanie stanowiska Sądu pierwszej instancji zawartego w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Okoliczności podniesione zarówno we wniosku o przywrócenie terminu, jak i w zażaleniu mające uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi sprowadzają się w istocie do twierdzenia, że syn wnioskodawczyni pomimo jej próśb, po odebraniu adresowanej do niej korespondencji, nie poinformował jej o tym fakcie. W tym kontekście wyjaśnić trzeba, że stosownie do treści art. 43 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257, ze zm.; zwanej dalej k.p.a.) w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Określony w powołanym przepisie sposób tzw. zastępczego doręczenia pisma opiera się na domniemaniu, że osoba która pokwitowała jego odbiór i wskazana została na potwierdzeniu odbioru przesyłki jako domownik adresata, przyjęła je w celu oddania go adresatowi oraz że pismo to zostało mu skutecznie doręczone. Tym samym to na adresacie przesyłki spoczywa odpowiedzialność za ewentualne zaniedbania dorosłych domowników, którzy podjęli się odbioru i przekazania przesyłki.
Ze znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru decyzji jednoznacznie wynika, że przesyłka adresowana do wnioskodawczyni została odebrana przez dorosłego domownika - J. S. w dniu 18 czerwca 2018 r., który podjął się oddania pisma wnioskodawczyni. Zatem korespondencja została skutecznie doręczona w sposób przewidziany w art. 43 k.p.a. Sytuację, w której dorosły domownik nie przekazał informacji o odebraniu przesyłki, należy oceniać w kategoriach braku dochowania należytej staranności w dokonaniu czynności. Działanie takie obciąża wnioskodawczynię, w szczególności, że w toku postępowania sama wskazała adres do doręczeń, który umożliwił odbiór korespondencji innej osobie. Wnioskodawczyni nie twierdzi zaś, by po stronie syna po doręczeniu mu przesyłki zaszły nadzwyczajne, nieprzewidziane okoliczności uniemożliwiające przekazanie tej korespondencji adresatowi w ustawowym terminie do wniesienia skargi.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.