Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt: II SAB/Lu 106/18 o odrzuceniu skargi S.K. na bezczynność Wójta Gminy S. w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt: II SAB/Lu 106/18 odrzucił skargę S.K. na bezczynność Wójta Gminy S. w przedmiocie zasiłku celowego, wskazując w uzasadnieniu, że skardze nie można było nadać dalszego biegu z uwagi na nieusunięcie braków formalnych tej skargi. Pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do oznaczenia organu, którego bezczynności dotyczy skarga, wskazanie aktu lub czynności, których niepodjęcie zarzuca skarżąca oraz złożenie dowodu wniesienia ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie pod rygorem odrzucenia skargi.
W ocenie Sądu I instancji odpowiedź pełnomocnika, w której stwierdził on, że skarga dotyczy bezczynności Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S., działającego z upoważnienia Wójta Gminy S., który nie rozpoznał w terminie "wniosku skarżącej w zakresie przyznania pomocy na leki w formie zasiłku celowego", a skarżąca "wielokrotnie wraz ze swoim pełnomocnikiem A.J. występowała o pomoc do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w zakresie pomocy finansowej na zakup leków, w tym wiosną 2018 r." nie wypełniła wezwania. Nadto Sąd podkreślił, że skarżąca nie wykazała dochowania wymogu wniesienia skargi, o którym mowa w art. 52 § 1 i 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pełnomocnik stwierdził jedynie, że pełnomocnik w postępowaniu administracyjnym A.J. "wielokrotnie informował on Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. o potrzebie udzielenia wsparcia na zakup leków", które traktować należy jako "ponaglenia w zakresie załatwienia niniejszej kwestii".
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik zarzucił błędne ustalenie, że nie został w sposób niebudzący wątpliwości określony przedmiot skargi oraz że nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia, co doprowadziło do błędnego odrzucenia skargi, w sytuacji, gdy w piśmie z dnia 10 września 2018 r. wskazano, że przedmiotem skargi jest bezczynność w zakresie przyznania pomocy na leki w formie zasiłku celowego, a interwencje pełnomocnika - A.J. kierowane osobiście do Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. należało traktować jako ponaglenia w zakresie wsparcia na zakup leków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Prawidłowo Sąd I instancji uznał, że skardze nie można było nadać dalszego biegu wobec nieuzupełnienia w terminie jej braków formalnych - przez sprecyzowanie podmiotu oraz przedmiotu zaskarżenia oraz w zakresie wykazania wyczerpania środków zaskarżenia.
Jak wynika z akt sprawy skarżąca pismem datowanym na dzień 2 maja 2018 r. złożyła wniosek o pomoc m.in. "na leki zakupione 26 marca 2018 r. (faktura [..]) wskazując, że jak wcześniej informowała "w marcu i kwietniu 2018 r. była chora na grypę z powodu przeziębienia i prosi o natychmiastową pomoc" kierując swoje pismo do: 1. SKO w Lublinie, Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. oraz do 2. WSA w Lublinie, jako skargę na bezczynność GOPS w S. W piśmie tym jednocześnie skarżąca wskazała także na okoliczności braku możliwości przeprowadzenia remontu i wypłaty zaległych świadczeń rodzinnych.