Zażalenie na postanowienie WSA w Rzeszowie w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia F. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 488/17 o odrzuceniu wniosku F. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6321 Zasiłki stałe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z 31 maja 2017 r., II SA/Rz 488/17, odrzucił wniosek F. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie jednak do art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej jako: "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Uchybienie ww. terminowi obliguje Sąd do odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego (art. 88 p.p.s.a.). W ocenie Sądu z przywołanych wyżej regulacji nie sposób wywieść, że w przypadku ustanowienia skarżącemu w ramach prawa pomocy zawodowego pełnomocnika przed wniesieniem skargi, skarżącemu (a w istocie działającemu jego imieniem pełnomocnikowi) przysługuje 30 dni na sporządzenie i wniesienie skargi, a następnie kolejne 7 dni na zwrócenie się z prośbą o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Taki sposób rozumienia ww. terminów zaprezentował pełnomocnik skarżącego w uzasadnieniu wniosku, przy czym Sąd zauważa, że do zaprezentowanej wykładni nie zastosował się sam pełnomocnik. Pełnomocnik wniósł bowiem skargę po upływie 30 dni od dnia powiadomienia go przez OIRP w Rzeszowie, a nie w terminie 30 dni od dnia ustanowienia go pełnomocnikiem skarżącego.

Z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 25 lipca 2013 r., SK 17/12, na który powołał się pełnomocnik skarżącego, wypływają wnioski odmienne od zaprezentowanych przez pełnomocnika skarżącego. Wyrok ten dotyczył wprawdzie sytuacji uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, niemniej rozważania zawarte w jego uzasadnieniu znajdują zastosowanie do realiów niniejszej sprawy. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że "przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej ustaje z dniem, w którym powiadomiony o ustanowieniu pełnomocnik ma realną (rzeczywistą) możliwość sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej, od tej chwili - zgodnie z art. 87 § 1 Ppsa - pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu oraz (podkreślenie Sądu) skarga kasacyjna powinny być wniesione do sądu w ciągu siedmiu dni. (...) Czas na złożenie skargi kasacyjnej nie może być jednak dłuższy niż 30 dni liczone od dnia powiadomienia pełnomocnika o jego ustanowieniu.".

Nie można zatem uznać, że podmiot, którego wolą jest wniesienie skargi sądowoadministracyjnej dysponuje 30 dniami na jej skuteczne wniesienie, natomiast zawodowy pełnomocnik ustanowiony w ramach prawa pomocy winien wnieść skargę w terminie 37 dni od dnia powiadomienia o ustanowieniu go pełnomocnikiem strony skarżącej. W ocenie Sądu zawodowy pełnomocnik ustanowiony w ramach prawa pomocy powinien wnieść skargę do sądu wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia najpóźniej 30 dnia od dnia powzięcia wiedzy o wyznaczeniu go jako pełnomocnika skarżącego. Przyjęcie wskazanego wyżej zróżnicowania terminów i umożliwienie, tak jak w realiach opisywanej sprawy, na wniesienie skargi w terminie 33 dni od dnia wyznaczenia pełnomocnika, nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa. Zarówno przepisy normujące instytucję przywrócenia terminu, jak i przepisy normujące wnoszenie skargi do sądu, nie różnicują bowiem sytuacji procesowej stron, dla których ustanowiono zawodowego pełnomocnika w ramach prawa pomocy przyznanego na wniosek złożony w terminie przewidzianym na wniesienie skargi oraz stron działających samodzielnie lub za pośrednictwem pełnomocnika z wyboru. W świetle natomiast art. 87 § 4 p.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Brak zatem również racjonalnego wytłumaczenia poglądu, że pełnomocnik winien w terminie 30 dni sporządzić i wnieść skargę, a następnie w ciągu dalszych 7 dni zwrócić się z wnioskiem o przywrócenie terminu.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6321 Zasiłki stałe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze