Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 16 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P.N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 czerwca 2015 r. o sygn. akt II SA/Rz 233/15 o pozostawieniu wniosku P.N. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi P.N. na pismo Dyrektora Zakładu Karnego w Przemyślu z dnia 17 lutego 2015 r. w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 marca 2015 r. WSA w Rzeszowie odrzucił wniesioną przez P.N. skargę. W terminie do wniesienia skargi kasacyjnej skarżący, powołując się na trudną sytuację materialną i finansową, wniósł o ustanowienie radcy prawnego oraz zwolnienie od kosztów sądowych. Referendarz sądowy WSA w Rzeszowie zarządzeniem z dnia 4 maja 2015 r. pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, gdyż mimo wezwania, nie złożył on tego wniosku na obowiązującym osoby fizyczne formularzu PPF.
Od zarządzenia referendarza sądowego skarżący wniósł sprzeciw. Wskazał, że 2 kwietnia 2015 r. otrzymał stosowne formularze z wezwaniem do ich wypełnienia oraz oznaczeniem terminu, jednak będący uczestnikiem postępowania Dyrektor Zakładu Karnego w Przemyślu w tym samym dniu wywiózł go z ZK, dokonując zaboru dokumentów, w tym także korespondencji z WSA w przedmiotowej sprawie, udaremniając możliwość odpisania i przesłania uzupełnionego formularza. Do dnia wniesienia sprzeciwu (20 maja 2015 r.) dokumentów mu nie zwrócono, w związku z czym Prokuratura Rejonowa w Sanoku prowadzi postępowanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 3 czerwca 2015 r. o sygn. akt II SA/Rz 233/15 pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w przewidzianym 7-dniowym terminie, P.N. nie złożył formularza PPF, gdyż wobec odbioru wezwania 2 kwietnia 2015 r., termin do dokonania tej czynności upłynął 9 kwietnia 2015 r. Jego przekroczenie powodowało skutek w postaci zastosowania zawartego w art. 257 p.p.s.a. rygoru. W sprzeciwie skarżący powołał się na okoliczność zmiany miejsca osadzenia z ZK w Przemyślu na AŚ w Sanoku, jednak w ocenie Sądu pierwszej instancji, nie wykazywały one związku z niezłożeniem w terminie formularza PPF. Potwierdzenie odbioru przez skarżącego wezwania wraz z formularzem zalega w aktach sądowych sprawy (k. 20), a wskazywane jako rzekoma przyczyna niezłożenia formularza ich odebranie przez administrację ZK w tym samym dniu w którym nastąpiło doręczenie, nie jawiło się Sądowi jako wiarygodne. Sam skarżący, potwierdzając odbiór wezwania i mając świadomość konieczności terminowego złożenia wniosku, nie sygnalizował w tym zakresie żadnych przeszkód.
Ponadto, jak ustalono na podstawie pisma skarżącego z dnia 14 maja 2015 r. w sprawie sygn. akt II SA/Rz 234/15, do AŚ w Sanoku został przewieziony 20 kwietnia 2015 r., gdzie 13 maja 2015 r. doręczono mu zarządzenie o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Już zatem w dniu doręczenia dysponował sygnaturą akt i mógł złożyć wniosek, czego nie uczynił nawet wnosząc 20 maja 2015 r. sprzeciw. W tym kontekście równie mało prawdopodobne było dla Sądu, aby w okresie od 2 kwietnia 2015 r. (data wywiezienia z ZK) do 13 maja 2015 r. (data doręczenia zarządzenia o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania) był całkowicie pozbawiony dostępu do swoich rzeczy i dokumentów, w efekcie czego nie mógł wywiązać się z wymogu terminowego złożenia wniosku PPF. Tym samym fakt, że w oznaczonym terminie nie nadesłał wypełnionego urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, skutkować musiało pozostawieniem tego wniosku bez rozpoznania.