Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1206/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. M. na odmowę wydania przez Dyrektora Zakładu Karnego w G. kserokopii wywiadu środowiskowego postanawia oddalić zażalenie.
Z. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na odmowę Dyrektora Zakładu Karnego w G. wydania mu kserokopii opinii środowiskowej (wywiadu środowiskowego) i zapoznania go z treścią tej opinii. W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w G., zaś swój wniosek o możliwość zapoznania się z treścią opinii środowiskowej sporządzonej przez kuratora sądowego oparł na podstawie art. 102 pkt 9 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy.
Na wezwanie Sądu skarżący sprecyzował skargę, ostatecznie oświadczając, że przedmiotem sprawy nie jest bezczynność Dyrektora ZK w G., a decyzja (adnotacja na jego wniosku z dnia 13 października 2014 r.) Dyrektora ZK o odmowie wydania kserokopii wywiadu środowiskowego.
Skarżący wniósł jednocześnie o zwolnienie go od kosztów sądowych w tej sprawie, z uwagi na fakt pobytu w więzieniu i brak zatrudnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia
15 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1206/14, powołując się na treść art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi.
Sąd stwierdził, że bez głębszej analizy prawnej niniejszej sprawy, jednoznacznie można uznać, że przedmiotowa skarga jest niedopuszczalna, bowiem nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
Sąd wskazał, że przedstawiane w skardze żądania wglądu do akt osobowych skazanego i wydania dokumentu opinii na jego temat dotyczą postępowania związanego z wykonywaniem kary pozbawienia wolności i oparte są na art. 102 pkt 9 k.k.w. Kognicja sądu administracyjnego nie obejmuje rozstrzygania spraw z zakresu praw i obowiązków osadzonego w zakładzie karnym. Skargi wnoszone w tym zakresie nie stanowią sprawy sądowoadministracyjnej. Załatwienie skarg osób osadzonych w zakładach karnych regulują również przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych. Powoływany przez skarżącego art. 7 k.k.w. określa procedurę wnoszenia skarg m.in. do sądów powszechnych karnych, sądów penitencjarnych, w żadnym wypadku zaś do sądów administracyjnych. Nadto dokumentacja osobopoznawcza z uwagi na informacje zawarte w takiej dokumentacji osoby pozbawionej wolności nie spełnia kryterium informacji o sprawach publicznych. Przy tym skarżący wyraźnie zaznaczył, że nie skarży bezczynności organu. Tak więc, w ocenie Sądu, skarżona pisemna odmowa Dyrektora Zakładu Karnego w G. nie stanowi ani aktu ani czynności, o których mowa w cytowanym na wstępie art. 3 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Z. M., nie zgadzając się ze stanowiskiem Sądu co do oczywistej bezzasadności skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.