Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 maja 2017 r., sygn. akt III SAB/Kr 83/16 odmawiające dokonania wykładni, uzupełnienia i sprostowania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt III SAB/Kr 83/16 w sprawie ze skargi K.J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o przydział lokalu mieszkalnego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 8 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu wniosku K.J. o wykładnię, uzupełnienie i sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt III SAB/Kr 83/16, odmówił dokonania wykładni wyroku (pkt I), odmówił uzupełnienia wyroku (pkt II) oraz odmówił sprostowania wyroku (pkt III).
W uzasadnieniu Sąd I instancji, odnosząc się do wniosku o wykładnię, wskazał że podniesione przez skarżącego okoliczności zmierzają do wykazania, że wyrok obarczony jest wadami i w konsekwencji do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia. Nie dotyczą zatem wątpliwości co do treści wyroku lub jego uzasadnienia. Zdaniem Sądu zarówno treść sentencji wyroku jak i jego uzasadnienie nie budzą wątpliwości. Wobec zatem oczywistości rozstrzygnięcia Sądu brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o wykładnię wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, uzasadniając odmowę uzupełnienia wyroku podniósł, że w wyroku z dnia 28 lutego 2017 r. znalazły się wszystkie prawem przewidziane wyrzeczenia, które powinny zostać zamieszczone w wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność organu. Z tych też względów wniosek o uzupełnienie wyroku należało uznać za nieuzasadniony.
Odmawiając sprostowania wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że niedopuszczalne jest domaganie się w trybie sprostowania skreślenia IV punktu wyroku. Sprostowanie nie może bowiem prowadzić do zmiany treści rozstrzygnięcia, jak również ustaleń stanu faktycznego przyjętych za podstawę wyrokowania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K.J., domagając się jego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej jako "P.p.s.a.") Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości, co do jego treści. Konieczność wykładni rozstrzygnięcia zachodzi wtedy, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu wykonania wyroku. Wykładnia orzeczenia nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych, polegających na reinterpretacji uzasadnienia, czy jego poszerzeniu o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy. Nie jest dopuszczalne dokonanie wykładni orzeczenia przez uzupełnienie zawartej w nim argumentacji, mającej uzasadniać podjęte rozstrzygnięcie, czy podjęcie polemiki ze stroną postępowania w odniesieniu do zawartej w orzeczeniu treści. Wyjaśnienie wątpliwości nie może prowadzić zatem do nowej oceny stanu faktycznego lub prawnego, ani powodować zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia.
Zarówno z treści wniosku o wykładnię wyroku, jak i zażalenia na postanowienie o odmowie wykładni wynika, że skarżący domaga się zmiany podjętego rozstrzygnięcia. Tego rodzaju żądanie nie mieści się w zakresie instytucji wyjaśnienia wątpliwości co do treści orzeczenia. Podzielić należy również stanowisko Sądu I instancji, że zarówno treść wyroku z dnia 28 lutego 2017 r. jak i jego uzasadnienie nie budzi wątpliwości. Treść orzeczenia sformułowana jest w sposób jasny i nie budzi żadnych wątpliwości co do zakresu i sposobu rozstrzygnięcia oraz jego przedmiotu. Podnoszone we wniosku o wykładnię okoliczności stanowią w istocie polemikę ze stanowiskiem Sądu, która dopuszczalna jest jedynie w drodze skargi kasacyjnej. Jak wynika z akt sprawy, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt III SAB/Kr 83/16, została wywiedziona skarga kasacyjna, zatem wyrok ten zostanie poddany kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego w granicach zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.