Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr) po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2004 r., w przedmiocie przyznania prawa pomocy sygn. akt I SA/Wa 1022/04 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku celowego. postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania
M. K. w toku postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w przedmiocie skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie przyznania mu zasiłku celowego, w dniu 20 września złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, zaś w dniu 7 października 2004 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie doradcy podatkowego.
W odpowiedzi na powyższy wniosek, w dniu 13 października 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał postanowienie, w którym odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia sąd wskazał, iż zgodnie z art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 ze zm.) prawo pomocy obejmuje m. in. zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie doradcy podatkowego. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał bezprzedmiotowość wniosku w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, gdyż zgodnie z art. 239 pkt 1 ustawy nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona działająca w sprawie z zakresu pomocy społecznej. Jednocześnie sąd odnosząc się do wniosku o ustanowienie dorady podatkowego zaznaczył, iż na mocy art. 41 ust 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U Nr 9, poz. 86 ze zm.) doradca podatkowy jest uprawniony do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych.
W dniu 16 grudnia 2004 r. skarżący złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zażalenie na wskazane wyżej postanowienie. M. K. zaskarżył postanowienie sądu w całości i zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu błąd w ustaleniach faktycznych. W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł fakt, iż w rzeczywistości wnosił o ustanowienie adwokata a nie doradcy podatkowego i stąd rozstrzygnięcie sądu oraz towarzyszące mu uzasadnienie jest nieprawidłowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Jak było już wskazane, rozpatrywane zagadnienie dotyczy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia doradcy podatkowego oraz ustanowienia adwokata. Stosownie do treści art. 239 ust 1 - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1269), nie ma obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawach dotyczących pomocy społecznej i w tym zakresie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie budzi zastrzeżeń. Jednocześnie z akt przedstawionych Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu niezbicie wynika, że skarżący rzeczywiście wnioskował o ustanowienie zarówno doradcy podatkowego jak i adwokata. Fakt, iż powyższe żądania zawarte były w dwóch odrębnych wnioskach nie wpływa w jakikolwiek sposób na ich skuteczność. Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym postanowieniu w ogóle nie ustosunkował się do wniosku skarżącego o ustanowienie adwokata, a z akt sprawy nie wynika, aby sąd zobowiązał skarżącego do wypowiedzenia się czy jego wniosek z dnia 20 września 2004 r. w przedmiocie ustanowienia adwokata jest aktualny, czy też go cofa. Tym samym wskazane postanowienie obarczone jest skutkami naruszenia przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z treścią art. 254 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1269), wojewódzki sąd administracyjny, w którym sprawa się toczy, zobowiązany jest do rozpoznawania wniosków o przyznanie prawa pomocy. Fakt, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie ustosunkował się do wniosku złożonego przez skarżącego w dniu 20 września 2004 r. o ustanowienie adwokata stanowi uchybienie przepisom postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz. 1270) postanowił jak w sentencji.