Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Lu 853/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z.W. na uchwałę Rady Gminy Niemce z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie działalności Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w Niemcach postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił Z.W. przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarga strony jest oczywiście bezzasadna, co dawało podstawy do jej odrzucenia. Sąd podkreślił, iż przedmiot niniejszej skargi nie znajduje się w kognicji sądów administracyjnych, określonych art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 227 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". Oznacza to, że w sprawie zastosowanie znajdzie art. 247 P.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Z.W., domagając się jego "skasowania".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 247 P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Przyznanie prawa pomocy, nawet jeśli zachodzą ku temu przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, jest niedopuszczalne w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka" nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Przepis art. 247 P.p.s.a. znajduje zastosowanie przede wszystkim w sytuacjach, w których skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 tej ustawy. Przepis art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. stanowi natomiast, że sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Skarga wniesiona w niniejszej sprawie dotyczy postępowania skargowo - wnioskowego, regulowanego Działem VIII Kodeksu postępowania oraz przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. Nr 5, poz. 46). Postępowanie to ma charakter odrębny od postępowania administracyjnego, a do czynności podejmowanych w postępowaniu skargowo - wnioskowym nie stosuje się przepisów Działu II Kodeksu postępowania administracyjnego, ponieważ w odróżnieniu od postępowania administracyjnego postępowanie skargowo - wnioskowe nie kończy się wydaniem decyzji administracyjnej. Tryb skargowo - wnioskowy (art. 221 i następne Kpa) jest jednocześnie jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, którego zakończenie, czyli zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi lub wniosku, nie daje podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, a więc nie tylko postępowania odwoławczego, ale także postępowania sądowoadministracyjnego. Słusznym było stanowisko Sądu, iż sytuacja taka oznacza oczywistą bezzasadność skargi, o której mowa w art. 247 P.p.s.a., a w takiej sytuacji prawo pomocy nie przysługuje. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie prawidłowo więc odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy ze względu na oczywistą bezzasadność jego skargi.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.