Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K., M. K., J. B., M. K., A. K., A. M., M. S., M. S., T. P., G. S., L. K., S. K., B. S., A. D., R. M., M. M., J. B., B. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 339/17 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi J. K., M. K., J. B., M. K., A. K., A. M., M. S., M. S., T. P., G. S., L. K., S. K., B. S., A. D., R. M., M. M., J. B., B. M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącym przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie 92 odpisów skargi. W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotowy wniosek nie mógł zostać uwzględniony, gdyż skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu. W sprawie korzystają oni z usług profesjonalnego pełnomocnika, dlatego też to jego działanie bądź zaniechanie podlega ocenie pod kątem stwierdzenia braku winy, co należy oceniać z uwzględnieniem podwyższonego miernika staranności.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji okoliczność omyłkowego złożenia brakujących odpisów skargi w kancelarii organu zamiast w biurze podawczym sądu nie może świadczyć o braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej. Tym bardziej w sytuacji, gdy skarżących reprezentuje profesjonalny pełnomocnik, a zasadą w postępowaniu sądowym jest, że na wezwanie sądu do uzupełnienia braków formalnych korespondencję, stanowiącą odpowiedź na wezwanie, kieruje się bezpośrednio do sądu wzywającego, o czym profesjonalny pełnomocnik niewątpliwie posiada wiedzę.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu argumentacja odnosząca się do błędu praktykantki przy uzupełnianiu braków formalnych skargi nie może stanowić przesłanki do przywrócenia terminu. Sąd ten przyjął za orzecznictwem sądowym, że to na pełnomocniku będącym profesjonalistą spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy i sprawowania nadzoru nad wykonywanymi czynnościami, aby nie dochodziło do zaniedbywania ciążących na nim obowiązków związanych ze świadczoną obsługą lub pomocą prawną. Zaniedbania osób, którymi wielokrotnie posługuje się pełnomocnik, nie mogą być uznane za brak winy w uchybieniu terminowi, bowiem to pełnomocnik ponosi wówczas ryzyko działań takich osób trzecich. Sąd pierwszej instancji ocenił, że pełnomocnik skarżących miał świadomość, iż merytoryczne rozpoznanie skargi zależy od terminowego i prawidłowego uzupełnienia braków formalnych skargi, a więc powinien był, dochowując należytej staranności, kontrolować dokonane przez pracownika (praktykanta) czynności. Posłużenie się przez pełnomocnika skarżących przy uzupełnianiu braków formalnych skargi praktykantką (studentką V roku) powoduje, że to jego obciąża i to on ponosi ryzyko działania takiej osoby. Nic nie stało na przeszkodzie, aby pełnomocnik skarżących uzupełnił braki formalne skargi osobiście w biurze podawczym sądu, nadał przesyłkę w polskiej placówce pocztowej, czy zlecił wykonanie tej czynności innemu profesjonalnemu pełnomocnikowi.
Wojewódzki Sąd wskazał również, że podnoszona okoliczność nieczytelnej prezentaty znajdującej się na piśmie przewodnim z 17 marca 2017 r. nie może stanowić podstawy do przywrócenia terminu, skoro pełnomocnik skarżących mógł, a nawet powinien wyjaśnić poprzez przepytanie praktykantki, w jakim miejscu złożyła brakujące odpisy skargi. Poza tym prezentata na tym piśmie, wbrew powyższemu, jest wyraźna. Nadto w razie powziętych wątpliwości co do prawidłowości złożenia brakujących odpisów mógł telefonicznie w biurze podawczym sądu tę kwestię wyjaśnić. Tymczasem, jak wynika z uzasadnienia wniosku, rozmowa z praktykantką co do miejsca złożenia odpisów skargi miała miejsce dopiero 8 maja 2018 r., po otrzymaniu postanowienia o odrzuceniu skargi. Brak wcześniejszego rozpytania praktykanta i brak wyjaśnienia w biurze podawczym sądu wątpliwości co do miejsca złożenia odpisów skargi prowadzi do uznania, że pełnomocnik skarżących nie dołożył należytej staranności w tej sprawie.