Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.S. i W.S. na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania zawarte w pkt. III wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 grudnia 2013 r. o sygn. akt III SA/Lu 530/13 w sprawie ze skargi R.S. oraz W.S. na akt S.Ł. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia: 1) uchylić postanowienie zawarte w pkt. III wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 grudnia 2013 r. o sygn. akt III SA/Lu 530/13; 2) zasądzić od S.Ł. na rzecz R.S. oraz W.S. solidarnie kwotę 469,28 zł (czterysta sześćdziesiąt dziewięć złotych i dwadzieścia osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w punkcie III wyroku z dnia 10 grudnia 2013 r. (sygn. akt III SA/Lu 530/13) w sprawie ze skargi R.S. oraz W.S. na akt S.Ł. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu, postanowił zasądzić od S.Ł. na rzecz R.S. oraz W.S. kwotę 229,28 zł (dwieście dwadzieścia dziewięć złotych dwadzieścia osiem groszy) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego. Jak wskazał sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu rzeczonego wyroku, o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).
W dniu 16 grudnia 2013 r. pełnomocnik skarżących wniósł zażalenie na ww. postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania. Wskazał, że sprawa dotyczy aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., objęta jest wpisem stałym, zaś koszty sądowe powinny uwzględniać koszty wynagrodzenia adwokata w wysokości 240 złotych, stosownie do właściwych przepisów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Art. 205 § 2 p.p.s.a. wskazuje, że do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461) określa, że stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji - w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, ani decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - kwotę 240 zł.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w analizowanej sprawie uiszczone koszty sądowe wynosiły 200 złotych (k. 21 i k. 24), zaś koszty korespondencji przedstawione w wykazie opiewały na kwotę 29,28 złotych (k. 7). Mając zaś na uwadze, że przedmiotem zaskarżenia w sprawie był akt S.Ł., stawka minimalna wynagrodzenia za reprezentację przez adwokata wynosi 240 złotych, jak określa to § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" cyt. rozporządzenia. Tym samym, niezbędne koszty postępowania skarżących w sprawie wyniosły 469,28 złotych (czterysta sześćdziesiąt dziewięć złotych i dwadzieścia osiem groszy). W takiej wysokości powinien był zatem zasądzić Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrot kosztów postępowania sądowego od organu na rzecz skarżących.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 2 oraz art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ww. rozporządzenia, orzekł, jak w sentencji postanowienia.