Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Po 57/17 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 11 maja 2017 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Po 57/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie K. K. na postanowienie z dnia 11 maja 2017 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 11 maja 2017 r. została odrzucona skarga kasacyjna K. K. z powodu sporządzenia jej osobiście przez skarżącego, a nie przez profesjonalnego pełnomocnika. W piśmie, wraz z którym doręczono skarżącemu odpis postanowienia z uzasadnieniem Sąd poinformował skarżącego, że od powyższego postanowienia przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w terminie 7 dni od daty doręczenia orzeczenia. W pouczeniu wskazano również, że zażalenie powinno być sporządzone przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym.
Powyższe postanowienie doręczono w dniu 23 maja 2017 r. dorosłemu domownikowi.
Wobec powyższego Sąd stwierdził, że zażalenie sporządzone osobiście przez skarżącego, nie odpowiada wymogom określonym w art. 194 § 4 P.p.s.a. i podlega odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K. K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", w sposób jednoznaczny wskazuje, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, że odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.
K. K., pomimo pouczenia udzielonego przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 maja 2017 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby K. K. był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, że zażalenie skarżącego było niedopuszczalne.
Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.