Dnia 23 lutego 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2015 r. o sygn. akt II SA/Rz 1575/15 umarzającego postępowanie sądowe w sprawie ze skargi M.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 13 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: oddalić zażalenie.
Przedmiotem skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie przez M.M. była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 13 października 2015 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego, doręczonej skarżącemu w dniu 20 października 2015 r. Skarga ta wpłynęła do Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kolbuszowej w dniu 20 października 2015 r. W dniu 22 października 2015 r. wymieniony wyżej organ przekazał skargę do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu.
W dniu 21 października 2015 r. do Kolegium wpłynęło pismo skarżącego, w którym oświadczył, że cofa skargę w powyższej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 19 listopada 2015 r. o sygn. akt II SA/Rz 1575/15 umorzył postępowanie sądowe. Nie znalazł bowiem przeciwwskazań wymienionych w art. 60 p.p.s.a.
W dniu 19 listopada 2015 r. skarżący wniósł uzupełnienie skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie Sądu wniósł M.M. Wskazał w nim, że postanowienie to należy unieważnić, a skarga do WSA jest niedopuszczalna i bezcelowa. Podniósł, że w sprawie toczy się postępowanie przed Prokuraturę w Kolbuszowej. Zdaniem skarżącego zachodziło podejrzenie, czy cofnięcie skargi nie zostało sfałszowane lub też nie było napisane pod wpływem szantażu. Zaznaczył, że nie chce zasiłku okresowego i ma do tego prawo.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dziennik Ustaw z 2012 r., poz. 270), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Sąd związany był cofnięciem skargi dokonanym pismem skarżącego z dnia 21 października 2015 r. (k. 76). Treść tego pisma jest jasna: "Nie składam skargi do WSA i uważam, że administracyjna decyzja SKO z dnia 13 października 2015 r. jest zgodna z prawem. Zatem wycofują skargę do WSA." Pismo uzupełniające skargę zostało przez skarżącego wniesione już po wydaniu przez Sąd pierwszej instancji ww. postanowienia, nie mogło być zatem uwzględnione przez ten Sąd. Jednocześnie nie stwierdzono, aby pismo skarżącego z dnia 21 października 2015 r. zmierzało do obejścia prawa bądź zaskarżona decyzja była obarczona wadą nieważności.
Przytoczone w zażaleniu okoliczności nie mogły doprowadzić do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Toczące się w sprawie postępowanie prokuratorskie, o którym wspomniano w zażaleniu, nie wpływa na rozstrzygnięcie sądu administracyjnego. Skarżący nie uzasadnił także, dlaczego jego zdaniem zachodziło podejrzenie, czy cofnięcie skargi nie zostało sfałszowane lub też nie było napisane pod wpływem szantażu. Nie wskazał wszak, że był szantażowany bądź aby doszło do fałszerstwa. Nie przedłożył zarazem dokumentów świadczących, że organy ścigania zostały zawiadomione o szantażu bądź fałszerstwie odnoszącym się do pisma cofającego skargę.
Jednocześnie wyjaśnić należy, że skarżący miał prawo cofnąć skargę na podstawie art. 60 p.p.s.a. Skarżący korzystając z tego środka procesowego ponosi związane z tym konsekwencje procesowe w postaci umorzenia postępowania sądowego. Stabilność obrotu prawnego stanowiąca element państwa prawnego (art. 2 Konstytucji), aby skutki prawne oświadczenia o cofnięciu skargi i wydanego w konsekwencji tego postanowienia nie mogły być podważane w drodze zażalenia, w którym skarżący odstępuje od swojego wcześniejszego stanowiska.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.