Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1211/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatnego urlopu dodatkowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej w przedmiocie odmowy przyznania płatnego urlopu dodatkowego. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że J. K. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej. Skarga ta wpłynęła do Sądu 16 czerwca 2016 r., a następnie, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 21 czerwca 2016 r., została przesłana Komendantowi Głównemu Straży Granicznej. Mając na uwadze, że zaskarżona decyzja została doręczona stronie 17 maja 2016 r., WSA w Warszawie prawomocnym postanowieniem z dnia 12 września 2016 r. odrzucił skargę z uwagi na uchybienie trzydziestodniowego terminu do jej wniesienia. Sąd przyjął bowiem, że termin do wniesienia skargi upłynął 16 czerwca 2016 r.
Skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wyjaśniając, że nie jest prawnikiem i działa w sprawie osobiście, a skargę wniósł niezgodnie z procedurą omyłkowo i w sposób niezamierzony. Natomiast w ocenie skarżącego, Sąd miał możliwość przekazania skargi właściwemu organowi w terminie. Z uwagi na ww. okoliczności uznał swój wniosek za uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że podniesione we wniosku okoliczności nie świadczą o braku winy w uchybieniu terminu. Nie można bowiem uznać, że niezamierzona omyłka przy określeniu adresata przesyłki zawierającej skargę, nawet w sytuacji, gdy nadawca nie jest profesjonalistą w dziedzinie prawa, a następnie wysłanie jej, było zdarzeniem nagłym czy też zdarzeniem niezależnym od skarżącego. Zdaniem Sądu I instancji, złożenie skargi bezpośrednio do Sądu jest przejawem nie tylko niestaranności skarżącego w prowadzeniu sprawy, ale przede wszystkim niedbalstwa, co w żadnym wypadku nie może stanowić podstawy przywrócenia uchybionego terminu i stanowi błąd, którego konsekwencją jest odrzucenie skargi z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem terminu.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 20 kwietnia 2017 r. skarżący zarzucił Sądowi I instancji krzywdzącą ocenę okoliczności wpływających na brak jego winy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej zwanej: P.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Z przepisem tym koresponduje przepis art. 87 § 2 P.p.s.a., z którego wynika, iż w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy. Dla takiej oceny konieczne jest nie tylko dokonanie analizy okoliczności podnoszonych przez stronę, lecz również całości okoliczności sprawy.