1 2 Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SO/Wa 32/16 o odrzuceniu wniosku B. G. o wymierzenie grzywny Ministrowi Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanawia oddalić zażalenie. 2
W dniu 6 kwietnia 2016 r. S. G., wskazując że jest pełnomocnikiem B. G., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie Ministrowi Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a. Do wniosku nie dołączono pełnomocnictwa udzielonego S. G. przez B. G. W związku z tym, Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał S. G. do uzupełnienia braku formalnego wniosku i nadesłanie w terminie siedmiu dni, pod rygorem jego odrzucenia, pełnomocnictwa upoważniającego do działania w imieniu B. G. przed tym Sądem. Powyższe wezwanie doręczone zostało mu w dniu 27 czerwca 2016 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k.12 akt sprawy). W wyznaczonym terminie nie uzupełniono braków formalnych wniosku o wymierzenie grzywny. Z uwagi na to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2016 r. odrzucił wniosek na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 64 § 3 P.p.s.a.
Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia B. G. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym wspomniany wyżej jej pełnomocnik wniósł o uchylenie tego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. W jego uzasadnieniu podniesiono, iż stosownie do poglądu wyrażonego w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt II OSK 2509/14, Sąd Wojewódzki winien wezwać skarżącą do podpisania skargi, a nie jej pełnomocnika do przedstawienia stosownego pełnomocnictwa.
Wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2016 r. do uzupełnienia braków zażalenia S. G. nadesłał pełnomocnictwo upoważniającego go do występowania w imieniu B. G. w sprawach przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. W świetle art. 46 § 1 P.p.s.a., każde pismo strony powinno zawierać: 1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; 2) oznaczenie rodzaju pisma; 3) osnowę wniosku lub oświadczenia; 4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; 5) wymienienie załączników. Stosownie do treści art. 46 § 3 P.p.s.a., w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658), jaka weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r., do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Zgodnie natomiast z art. 37 § 1 P.p.s.a., pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.