Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. K. i R. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3512/14 o odrzuceniu skargi kasacyjnej I. K. i R. T. od wyroku z dnia 22 czerwca 2015 r. w sprawie ze skargi I. K. i R. T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 września 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3512/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną I. K. i R. T. od wyroku tego Sądu z dnia 22 czerwca 2015 r.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrok wraz z uzasadnieniem doręczony został pełnomocnikowi skarżących w dniu 24 lipca 2015 r. Skarga kasacyjna od wyroku nadana została listem poleconym z dnia 24 sierpnia 2015 r., zaadresowanym do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przekazał ją Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w dniu 1 września 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę kasacyjną powołał się na art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." i stwierdził, że wskazany w powołanym przepisie termin do zaskarżenia wyroku upływał w dniu 24 sierpnia 2015 r. (przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 83 § 2 P.p.s.a.). Skarga kasacyjna wniesiona przez skarżących bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wpłynęła do tego Sądu dnia 27 sierpnia 2015 r., i przekazana została do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 1 września 2015 r.
Wobec powyższego, Sąd I instancji uznał, że datą wniesienia skargi kasacyjnej jest 1 września 2015 r., co oznacza, że wniesiona została po upływie terminu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli I. K. i R. T., wskazując że skarga kasacyjna została złożona omyłkowo do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez pracownika kancelarii pełnomocnika skarżących.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 177 § 1 P.p.s.a., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Z powyższego przepisu wynika, że miarodajna dla oceny dochowania terminu do wniesienia skargi kasacyjnej jest data nadania przesyłki na adres właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego, czyli tego, który wydał zaskarżone orzeczenie.
Podkreślić trzeba, że ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji, które wprost normowałyby konsekwencje wniesienia skargi kasacyjnej bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pominięciem właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. W doktrynie oraz orzecznictwie sądowoadministracyjnym dominuje pogląd, który w pełni należy podzielić, iż w takiej sytuacji datą wniesienia skargi kasacyjnej jest data jej przekazania przez sąd niewłaściwy do sądu właściwego. Skargę kasacyjną wniesioną bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd ten powinien zatem przekazać do wojewódzkiego sądu administracyjnego, który wydał zaskarżony wyrok, a dla oceny zachowania terminu do wniesienia skargi kasacyjnej decydująca jest data nadania (przekazania) tej skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu (zob. np. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 437; B. Gruszczyński [w]: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, str. 505-506 i orzecznictwo tam cytowane).
Mając powyższe na uwadze należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, zgodnie z którym w rozpoznawanej sprawie I. K. i R. T. nie dochowali 30-dniowego terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 22 czerwca 2015 r. Odpis powołanego wyroku doręczony został pełnomocnikowi skarżących w dniu 24 lipca 2015 r. Wynikający zatem z art. 177 § 1 P.p.s.a. (przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 83 § 2 P.p.s.a.) termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał w dniu 24 sierpnia 2015 r. Skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia skarżący wnieśli natomiast 1 września 2015 r., bowiem w tym dniu Naczelny Sąd Administracyjny, do którego bezpośrednio wpłynęła skarga kasacyjna, przekazał ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Z powyższych względów za prawidłowe uznać należy postanowienie Sądu I instancji, którym odrzucono skargę kasacyjną w oparciu o art. 178 P.p.s.a.
Nie znajdując zatem usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia zażalenia Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.