Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bk 103/04 o odrzuceniu wniosku C. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku w sprawie ze skargi C. S. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lutego 2004 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 30 listopada 2017 r., II SA/Bk 103/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił wniosek C. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w piśmie z dnia 20 listopada 2017 r. skarżący sformułował wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku z dnia 16 października 2013 r. o uzupełnienie wyroku. Sąd przytoczył art. 86, 87 i 157 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), "p.p.s.a.", i podniósł, że termin na złożenie wniosku o uzupełnienie wyroku, biegnący w sprawie od dnia ogłoszenia wyroku, tj. od dnia 16 września 2004 r., upłynął 30 września 2004 r. Od 30 września 2004 r. skarżący mógł złożyć wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia wyroku, jednakże uczynił to dopiero w 2017 r., a więc prawie trzynaście lat później. Wniosek skarżącego zawarty w pismach z dnia 3 i 20 listopada 2017 r. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku należy uznać za niedopuszczalny, bowiem złożony został po ponad roku od upływu uchybionego terminu i nie wskazuje okoliczności wyjątkowych uzasadniających jego przywrócenie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł C. S., żądając przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku, co jego zdaniem uzasadnione jest tym, że w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 września 2004 r. Sąd nie wykonał obowiązku wynikającego z obligatoryjnego dla sądów administracyjnych art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku prawidłowo bowiem uznał, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku C. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 - 4 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, w którym trzeba również uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy strony w jego uchybieniu. Wraz z ww. pismem należy dokonać czynność, której strona nie dokonała w terminie. Z kolei § 5 powyższego artykułu stanowi, że po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu - art. 88 p.p.s.a.
Zgodzić się należy z Sądem I instancji, iż w okolicznościach niniejszej sprawy pismo C. S. z dnia 20 listopada 2017 r. w istocie należało potraktować jako wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku z 16 października 2013 r. o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 września 2004 r. Taka wola skarżącego wynika również z jego wcześniejszego pisma z 3 listopada 2017 r.