Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenie K. K.-B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 929/15, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. K.-B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku dla opiekuna postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 28 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 929/15, odmówił K. K.-B. przywrócenia terminu do wniesienia skargi od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] grudnia 2014 r., w przedmiocie specjalnego zasiłku dla opiekuna.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że według twierdzeń skarżącej zawartych we wniosku o przywrócenie terminu, zaskarżoną decyzję doręczono w czasie jej nieobecności w domu, przesyłkę odebrała jej matka i nie poinformowała ją o tym fakcie. Oświadczyła, iż decyzję znalazła przypadkowo w mieszkaniu mamy, przeglądając dokumenty w dniu 3 września 2015 r. Podała też, że z uwagi na stan psychiczny matki, mogła być ona nieświadoma odbioru przesyłki i zarazem skutków, które się z tym wiążą. Dodała, że niezachowanie terminu do wniesienia skargi nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych.
Zdaniem Sądu okoliczność, że dorosły domownik nie przekazał przesyłki skarżącej nie świadczy o spełnieniu przesłanki do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W związku z tym Sąd oddali wniosek na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.
Skarżąca w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzuciła, że nie miała wpływu na stan zdrowia mamy, jak również na to, komu przekazano przesyłkę listową. W tej sytuacji nie ponosi winy za uchybienie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek przywróci termin. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia, uprawdopodobniając równocześnie okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.). W orzecznictwie sądowym przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu przyjmuje się pewien obiektywny miernik staranności, co oznacza, że tylko stwierdzenie, iż strona danej przeszkody nie była w stanie przewidzieć, uzasadnia uwzględnienie wniosku. Chodzi więc o okoliczności od strony całkowicie niezależne i nieprzewidywalne, przy czym przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnie Sąd Wojewódzki w przedmiotowej sprawie przyjął, że strona nie wykazała braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, co skutkować musiało odmową przywrócenia wnioskowanego terminu. Jednocześnie stwierdzić należy, że Sąd Wojewódzki nie wyjaśnił w należyty sposób podstawy podjętego rozstrzygnięcia.
Zaznaczyć należy, że doręczenie decyzji nastąpiło w trybie art. 43 K.p.a. stanowiącym, iż w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Przewidziana w wymienionym przepisie zastępcza forma doręczenia pisma rodzi domniemanie prawne, że pismo zostało doręczone adresatowi. To domniemanie może być oczywiście wzruszone, jeżeli adresat pisma wykaże, że pismo nie zostało mu doręczone z przyczyn przez niego niezawinionych albo, że doszło do niego w spóźnionym terminie.