Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 września 2017 r., sygn. akt II SA/Po 792/16 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z 25 września 2017 r. wydanym na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi wniesionej przez A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z [...] czerwca 2016 r. w przedmiocie opłaty adiacenckiej. Sąd uwzględnił, że wniesiona skarga zawierała brak formalny w postaci jednego jej odpisu. Wobec powyższego wezwano stronę skarżącą do nadesłania odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanego, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie doręczono w dniu 18 października 2016 r. Odpis skargi został nadesłany przez skarżącego przy piśmie z dnia 21 października 2016 r., nadanym w dniu 26 października 2016 r. Postanowieniem z 10 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę wniesioną przez A. K. W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł równocześnie o "przyjęcie uzupełnienia braków formalnych skargi, gdyż opóźnienie terminu wysłania ww. dokumentów spowodowane było czynnikami niezależnymi - chorobą dziecka M. oraz moją". Jak wyjaśniono, skarżący zachorował wraz z synem w dniu 20 października 2016 r. Po ustaniu choroby, natychmiast uzupełnił braki skargi.
Ustanowiony pełnomocnik z urzędu, uzupełniając argumentację wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że skarżący sam wychowuje piątkę dzieci. Okoliczność zachorowania skarżącego i jego syna potwierdza historia jego wizyt w przychodni. Fakt choroby oraz konieczność opiekowania się pozostałymi dziećmi spowodował niemożność uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie, co uzasadnia przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W powyższych okolicznościach Sąd I instancji uznał, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu. Zdaniem Sądu, choroba jako taka nie stanowi przyczyny usprawiedliwiającej przywrócenie terminu. Choroba musi mieć charakter ciągły, musi zatem wystąpić takie pogorszenie stanu zdrowia, którego nie dało się przewidzieć. Sąd podkreślił, że dokumentacja przedstawiona przez skarżącego wskazuje, iż w październiku 2016 r. zachorował zarówno syn skarżącego, jak i sam skarżący. W dniu 1 października 2016 r. zdiagnozowano u skarżącego przeziębienie, natomiast u jego syna gorączkę i kaszel. Sąd zauważył jednakże, że pismo przewodnie dotyczące uzupełnienia braków formalnych skargi zostało sporządzone w dniu 21 października 2016 r., a nadane dopiero w dniu 26 października 2016 r. Uwzględniając powyższe Sąd nie dal wiary wyjaśnieniom skarżącego, że uchybienie terminu było spowodowane wyłącznie chorobą jego oraz dziecka.
W zażaleniu na powyższe postanowienie A. K., reprezentowany przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, podniósł zarzut naruszenia art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia barków formalnych skargi oraz ze swej winy uchybił temu terminowi, co stało się podstawą do odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, podczas gdy z okoliczności faktycznych ustalonych w sprawie wynika wniosek przeciwny.