Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt II SO/Wa 167/15 o wymierzeniu Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa grzywny i zwrocie kosztów postępowania w sprawie z wniosku G.P. w przedmiocie wymierzenia grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi dotyczącej udostępnienia informacji publicznej postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył, na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa grzywnę w wysokości 500 zł za nieprzekazanie w terminie skargi G.P. wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na tę skargę. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż w dniu 18 sierpnia 2015 r. (data wpłynięcia do organu) strona złożyła skargę na bezczynność Prokuratorii w zakresie rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej. Prokuratoria przekazała skargę przy piśmie z dnia 17 września 2015 r., a zatem z uchybieniem terminu wskazanego w art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Organ nie wykonał zatem swojego obowiązku we właściwym czasie, co uzasadniało wymierzenie grzywny.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i oddalenia wniosku o nałożenie grzywny oraz zwrotu kosztów postępowania. Sądowi I instancji zarzucono naruszenie:
1. art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegającą na błędnym ustaleniu stanu faktycznego, tj. nietrafnym wskazaniu, iż skarga skarżącego G.P. została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wraz z odpowiedzią na wniosek o ukaraniu grzywną, podczas gdy została ona przekazana przed wpływem do Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa odpisu wniosku o nałożenie grzywny,
2. art. 55 § 1 P.p.s.a. w zw. z w zw. z art. 54 § 2 P.p.s.a. art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż nałożenie grzywny możliwe jest przy dochowaniu terminu z art. 54 § 2 P.p.s.a. i niedochowaniu terminu z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej,
3. art. 55 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez niewłaściwe zastosowanie polegające na nałożeniu grzywny w sytuacji, gdy brak było podstaw do uznania, że zastosowanie tego środka karnego spełniało jakąkolwiek ze swoich funkcji,
4. art. 55 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez niewłaściwe zastosowanie polegające na nałożeniu grzywny w wysokości 500 zł w sytuacji gdy zachodziły liczne "okoliczności łagodzące", co wskazał sam Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: wniesione zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 54 § 2 P.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, zobowiązany jest do jej przekazania sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Art. 55 § 1 P.p.s.a. stanowi z kolei, iż w razie nie zastosowania się do powyższego obowiązku, Sąd może na wniosek skarżącego orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Przy czym, w przypadku skarg dotyczących udostępnienia informacji publicznej termin ten, stosownie do art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), wynosi 15 dni.