Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 240/11 umarzające postępowanie i zasądzające zwrot kosztów postępowania w sprawie ze skargi D. S. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w punkcie drugim.
Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 240/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie w sprawie ze skargi D. S. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 15 lutego 2011 r., dotyczącego przetwarzania danych osobowych przez B. S. A. oraz zasądził od organu zwrot kosztów postępowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie D. S. uczynił bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie przetwarzania jego danych osobowych przez B. S.A.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, wskazując jednocześnie, że nie pozostaje w bezczynności, ponieważ rozpatrzył wniosek skarżącego, i w dniu (...) lipca 2011 r. wydał decyzję, w której nie uwzględnił wniosku skarżącego wskazując, iż Bank aktualnie nie przetwarza danych osobowych skarżącego, w tym również w zakresie jego numeru telefonu komórkowego w celach marketingowych, a dane te nie zostały utrwalone w żadnym ze zbiorów danych osobowych, nie można również aktualnie mówić o stanie naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż przepis art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu - w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności. Skoro zatem w przedmiotowej sprawie Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych po wniesieniu skargi, wydał w dniu (...) lipca 2011 r. decyzję wydaną w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 15 lutego 2011 r., to sprawę ze skargi D. S. należało umorzyć z uwagi na jej bezprzedmiotowość.
Zażalenie na powyższe postanowienie w pkt 2, dotyczącym zasądzenia kosztów postępowania, złożył Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych zarzucając mu:
1. naruszenie art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. na skutek braku wskazania w uzasadnieniu kwestionowanego postanowienia podstaw faktycznych dla uznania, że Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych dopuścił się bezczynności, jak również, że wydanie przez organ ochrony danych osobowych decyzji z dnia (...) lipca 2011 r. nastąpiło w trybie określonym w art. 54 § 3 p.p.s.a.
2. naruszenie art. 201 § 1 w zw. z art. 54 § 3 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że w niniejszej sprawie istniała podstawa do obciążenia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych kosztami postępowania sądowego.
Powołując się na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej kosztów postępowania i o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
W motywach zażalenia podniesiono, iż kwestionowane postanowienie WSA w zakresie dotyczącym zwrotu kosztów postępowania oparte zostało na bezpodstawnym założeniu, że wydanie przez Generalnego Inspektora decyzji administracyjnej w opisanej sprawie po wniesieniu przez D. S. do WSA skargi na bezczynność organu w tej sprawie, nastąpiło w trybie przewidzianym w art. 54 § 3 p.p.s.a. Innymi słowy WSA przyjął, że decyzja z dnia (...) lipca 2011 r. była wyrazem uznania przez Generalnego Inspektora zasadności zarzutów skargi D. S. na bezczynność i uwzględnienia tej skargi w całości. Sąd nie badał przy tym, czy wedle stanu na dzień wniesienia przez D. S. skargi z dnia 2 czerwca 2011 r. Generalny Inspektor istotnie pozostawał w zarzucanej mu bezczynności, ani też okoliczności, które miały wpływ na termin wydania decyzji administracyjnej z dnia (...) lipca 2011 r. Sąd nie zawarł również w kwestionowanym postanowieniu uzasadnienia faktycznego dla przyjęcia, że Generalny Inspektor wydał decyzję z dnia (...) lipca 2011 r. w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. Sąd przyjął, iż wydanie przez organ administracji publicznej decyzji administracyjnej po wniesieniu przez stronę skargi na jego bezczynność jest możliwe wyłącznie w ww. trybie (określonym w art. 54 § 3 p.p.s.a.). Konsekwencją powyższego było uznanie, iż w niniejszej sprawie zaistniały przewidziane w art. 201 § 1 p.p.s.a. przesłanki obciążenia organu ochrony danych kosztami postępowania. Skarżący organ podważył prawidłowość przyjęcia, że u podstaw rzeczonego umorzenia legły okoliczności, o których mowa w art. 54 § 3 p.p.s.a. tj. pozostawanie w bezczynności wedle stanu na dzień wniesienia skargi na bezczynność i uznanie przez organ zasadności tej skargi w całości. Organ nie uchylał się od merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a przeciwnie - podjął przewidziane prawem czynności służące wnikliwemu i rzetelnemu ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy i zebraniu materiału dowodowego niezbędnego dla rozstrzygnięcia jej decyzją administracyjną. Korzystając z instrumentów prawnych wymienionych w art. 14 ustawy podjął działania służące zweryfikowaniu zarzutów skarżącego pod adresem Banku. Organ podejmował wszelkie czynności w przedmiotowej sprawie bez zbędnej zwłoki, wykorzystując dla ustalenia stanu faktycznego sprawy instrumenty przyznane mu przepisami ustawy ochronie danych osobowych - jak wymagają tego przepisy. Na każdym etapie postępowania skarżący był informowany o podejmowanych w sprawie czynnościach.