Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 3235/14 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2016 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej M.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 3235/14 oddalającego skargę M.S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia i stwierdzenia uchybienia terminu do złożenia zażalenia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 3235/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie M.S. na postanowienie tego Sądu z dnia 6 września 2016 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej M.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 3235/14 oddalającego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia i stwierdzenia uchybienia terminu do złożenia zażalenia.
W uzasadnieniu Sąd ten podał, że wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 3235/14 oddalono skargę M.S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia i stwierdzenia uchybienia terminu do złożenia zażalenia.
W dniu 10 sierpnia 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła osobiście sporządzona przez M.S. skarga kasacyjna od powyższego wyroku, którą Sąd ten postanowieniem z dnia 6 września 2016 r. odrzucił. Orzeczenie to wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o konieczności sporządzenia zażalenia przez adwokata lub radcę prawnego doręczone zostało skarżącemu w dniu 27 września 2016 r.
Od powyższego postanowienia z dnia 6 września 2016 r. skarżący M.S. wniósł w dniu 4 października 2016 r. sporządzone osobiście przez siebie zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił w/w zażalenie.
W uzasadnieniu Sąd ten przytoczył art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., zgodnie z którym zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem przypadków, gdy sporządza je sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Skarga kasacyjna może być również sporządzona przez doradcę podatkowego - w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych lub rzecznika patentowego - w sprawach dotyczących własności przemysłowej.
Sąd I instancji podał, że jak wynika z akt sprawy, skarżący nie jest żadną z ww. osób. Ze względu na sporządzenie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej osobiście przez skarżącego, a więc niezgodnie z treścią art. 194 § 4 P.p.s.a., który stanowi o konieczności sporządzenia skargi kasacyjnej przez pełnomocnika zawodowego, jakim jest adwokat lub radca prawny - zażalenie jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
M.S. zaskarżył powyższe postanowienie zażaleniem w całości, podając, że to sąd jest winien niewyznaczenia pełnomocnika z urzędu dla skarżącego mimo jego ubóstwa, aby skargę kasacyjną napisała uprawniona osoba.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
Przepis art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., w sposób jednoznaczny wskazuje, że zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, że odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 1 i § 2 P.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.
Skarżący pomimo pouczenia udzielonego mu przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2016 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna, również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, że zażalenie skarżącego było niedopuszczalne.
Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.