Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 października 2017 roku sygn. akt III SO/Kr 16/17 o wymierzeniu grzywny w sprawie z wniosku M. W. K. w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi Miasta K. grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 5 października 2017 roku sygn. akt III SO/Kr 16/17 wydanym na podstawie art. 55 § 1 w związku z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wymierzył Prezydentowi Miasta K. grzywnę w wysokości 500 zł. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że akta przekazane do sądu wraz ze skargą M. W. K. na bezczynność i przewlekłość Prezydenta Miasta K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 roku o przyznanie świadczenia wychowawczego nie zostały uporządkowane ani ponumerowane, a ponadto nie były kompletne. Nie zawierały postanowienia z dnia 28 września 2016 roku o zawieszeniu postępowania administracyjnego, dowodu doręczenia tego postanowienia wnioskodawcy, zażalenia złożonego przez M. W. K. na to postanowienie, a także dowodu doręczenia mu decyzji zapadłej w sprawie. Miarkując wysokość grzywny, Sąd I instancji wziął pod uwagę okoliczność, że organ wykonał obowiązek przedłożenia skargi w terminie wynikającym z art. 55 p.p.s.a. oraz fakt, że mimo przekazania niekompletnych i nieuporządkowanych akt administracyjnych, możliwe było wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.
Zażalenie na to postanowienie złożył Prezydent Miasta K., zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na nieuzasadnionym nałożeniu na organ grzywny w wysokości 500 zł, pomimo że Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy mogące mieć wpływ na nałożenie i wymiar grzywny. W oparciu o tak sformułowany zarzut wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a ponadto zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, że w przekazanych Sądowi aktach administracyjnych znajdowało się postanowienie o zawieszeniu postępowania wraz z dowodem jego doręczenia wnioskodawcy, jak również dowód doręczenia M. W. K. decyzji z dnia [...] marca 2017 roku. Tym samym zdaniem autora zażalenia Sąd, ustalając wysokość grzywny, niewłaściwie ocenił stopień ewentualnego naruszenia obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się niezasadne z uwagi na to, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Stosownie do art. 54 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ zobligowany jest przekazać skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania. Z kolei w świetle art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., a więc do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Pamiętać przy tym należy, że art. 55 § 1 p.p.s.a. pozostawia po stronie Sądu pewną dozę uznania, bowiem użyty w treści przytoczonego artykułu zwrot "może" nie wskazuje na obligatoryjny charakter grzywny w tym przypadku, a jedynie wprowadza fakultatywnie możliwość jej orzeczenia.