Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 października 2016 r. sygn. akt II SA/Po 353/16 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi K.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 października 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie K. K. na postanowienie tego Sądu z dnia 5 października 2016 r., odrzucające skargę kasacyjną strony od wyroku z dnia 14 września 2016 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżący, mimo pouczenia, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające jego skargę kasacyjną, tym samym naruszył nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).
Zażalenie na postanowienie z dnia 27 października 2016 r. wniósł K. K..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. K. K., pomimo pouczenia udzielonego mu przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 października 2016 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna, również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalnym, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.